-
1 πραχθέντα
πράσσωpass through: aor part pass neut nom /voc /acc plπράσσωpass through: aor part pass masc acc sgπρᾱχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass neut nom /voc /acc plπρᾱχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass masc acc sg -
2 πραχθένθ'
πραχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass neut nom /voc /acc plπραχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass masc acc sgπρᾱχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass neut nom /voc /acc plπρᾱχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass masc acc sgπραχθέντι, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut dat sgπρᾱχθέντι, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut dat sgπραχθέντε, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut nom /voc /acc dualπρᾱχθέντε, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut nom /voc /acc dual -
3 πραχθέντ'
πραχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass neut nom /voc /acc plπραχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass masc acc sgπρᾱχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass neut nom /voc /acc plπρᾱχθέντα, πράσσωpass through: aor part pass masc acc sgπραχθέντι, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut dat sgπρᾱχθέντι, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut dat sgπραχθέντε, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut nom /voc /acc dualπρᾱχθέντε, πράσσωpass through: aor part pass masc /neut nom /voc /acc dual -
4 πρασσω
эп.-ион. πρήσσω, атт. πράττω (pf. 1 πέπρᾱχα, pf. 2 πέπρᾱγα; pass.: fut. 1 πραχθήσομαι, fut. 2 πρᾱγήσομαι, aor. 1 ἐπράχθην, aor. 2 ἐπράγην с ᾱ, pf. πέπραγμαι, fut. 3 πεπράξομαι; adj. verb. πρακτέος)1) проходить, пролетать, проделывать(κέλευθον Hom.; ὁδόν HH. и ὁδοῖο Hom.)
2) переезжать, переплывать(ἅλα Hom.)
3) делать, совершать, приводить в исполнение(φόνον, ἀρετάς Pind.)
πέπρακται τοὔργον Aesch. — дело сделано;φεῦ φεῦ πέπρακται! Eur. — увы, свершилось!;τὸ πραχθέν Plat., τὰ πραχθέντα Aesch. и τὰ πεπραγμένα Pind., Dem. — содеянное, совершенное;τὰ πρὸ Εὐκλείδου ἄρχοντος πραχθέντα погов. Luc. — то, что было сделано до архонта Эвклида, т.е. преданное забвению ( намек на общую амнистию всех причастных к злодеяниям Тридцати тираннов);περισσὰ π. Soph. — (пытаться) делать невозможное;ὅ τῷ θυμῷ πραχθεὴς φόνος Plat. — убийство, совершенное в гневе;π. καὴ βουλεύειν Soph. — помогать делом и советом4) добиваться, достигать(οὐδὲν π. δυνάμενος Polyb.)
ἔπρηξας καὴ ἔπειτα Hom. — добилась ты-таки наконец;χρῆμα οὐ πρήξεις Hes. — ничего ты не достигнешь5) работать, трудиться, заниматьсяτὰ ἑαυτοῦ π. Soph. — заниматься собственными делами;
π. τὰ πολιτικά и τὰ τῆς πόλεως Plat., τὰ πράγματα Lys. — заниматься общественно-политическими делами;τὰ γεωργικὰ εὖ π. Xen. — с успехом заниматься земледелием;π. τινί, πρός и ἔς τινα или ὑπέρ τινος Thuc., Dem. — работать в пользу кого-л. или держать чью-л. сторону;πολλὰ π. Her. — хлопотать, суетиться, метаться6) действовать, поступать(κατὰ τοὺς νόμους Plat.)
σὺν ἀργύρῳ π. Soph. — действовать с помощью подкупа7) готовить, устраивать, устанавливать(φιλίαν, εἰρήνην Dem.)
κάθοδόν τινι π. Plut. — добиваться возвращения кого-л. (из ссылки);τῶν Κορινθίων πρασσόντων ὅπως τιμωρήσονται αὐτούς Thuc. — так как коринфяне готовились отомстить им (афинянам)8) причинять, доставлять9) оканчивать(ся), завершать(ся)(ὅ στόλος οὕτω ἔπρηξεν Her.)
κατὰ τέν ναυμαχίαν οὕτως ἐπεπράγεσαν Thuc. — таков был исход морского сражения10) оканчивать (жизнь), погибать11) губить, умерщвлять(τινά Aesch.)
12) получать, приобретать(ἄκοιτιν, κλέος Pind.)
13) вести переговоры, договариваться(περὴ εἰρήνης Xen.)
14) проводить жизнь, чувствовать себяεὖ (καλῶς, εὐτυχῶς, μακαρίως, εὐδαιμόνως, ἀγαθόν) π. Plat., Xen., Trag., Arph. — быть счастливым, процветать;
πῶς ἄρα πράσσει Ξέρξης? Aesch. — что с Ксерксом?;τὸ εὖ π. παρὰ τέν ἀξίαν Dem. — незаслуженное счастье;εὖ πρᾶσσε! (в — письмах) Plat. будь счастлив!;κακῶς (φλαύρως, δυστυχῆ) π. Her., Aesch., Thuc. — быть несчастным;χαλεπώτατα π. Thuc. — быть в весьма трудном положении;μικρὰ καὴ φαῦλα π. Dem. — находиться в самом жалком положении15) заставлять платить, взыскивать, взимать(φόρον παρά τινος Her.; τὰς ἐσφοράς Dem.)
π. τινὰ τὰ χρήματα Xen. — требовать с кого-л. денег;τι καὴ πράξεις με ὑπὲρ αὐτοῦ σύ ; Luc. — сколько ты с меня потребуешь за него?;φόρους ἐκ или ἀπὸ τῶν πόλεων πράττεσθαι Thuc. — требовать дани с городов;τὰ πραττόμενα Polyb. — налоги16) воздавать, каратьπατρὸς φόνον π. Aesch. — мстить за убийство отца;
ἀντίποινα πράξειν Aesch. — отомстить17) хитростью передавать, предавать(τινὴ τέν πόλιν Polyb.)
οἱ πράσσοντες Thuc. — участники заговора -
5 πράσσω
πράσσω impf. ἔπρασσον; fut. πράξω; 1 aor. ἔπραξα; pf. πέπραχα. Pass.: 1 aor. ἐπράχθην; pf. ptc. πεπραγμένος (Hom.+ [the Attic form πράττω Ac 17:7 v.l.; 19:36 v.l.; Col 4:9 v.l., cp. Gignac I 151; for ins Threatte II 650f]; ins, pap, LXX, EpArist, Philo, Joseph., Test12Patr; Just., D. 35, 7 opp. λόγος).① to bring about or accomplish someth. through activity, trans.ⓐ do, accomplish (oft. used without distinction betw. itself and ποιεῖν, as Diod S 16, 27, 1 ἔξεστιν αὐτῷ πράττειν ὸ̔ βούλεται. Cp. Ro 1:32; 2:3; IMg 7:1). τὶ someth. προσέχετε ἑαυτοῖς … τί μέλλετε πράσσειν Ac 5:35; πάντα πρ. IMg 4; 6:1; cp. 7:1; ITr 2:2 al. πρᾶξιν πράσσειν (s. also farther below) do a deed, do someth. Hs 5, 2, 11; τὰ πνευματικὰ πρ. do spiritual things IEph 8:2a. ἄξια τῆς μετανοίας ἔργα πρ. do deeds that are consistent with repentance, act in a manner consistent etc. Ac 26:20. τὴν δικαιοσύνην 2 Cl 19:3 (cp. Xenophanes 1, 16 Diehl2 τὰ δίκαια πρήσσειν). εἴτε ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον 2 Cor 5:10; cp. Ro 9:11.—1 Cor 9:17; Eph 6:21; Phil 4:9.—Pass. οὐ γάρ ἐστιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένον τοῦτο Ac 26:26.—Mostly of actions that are not praiseworthy (TestAbr B 10 p. 115, 8 [Stone p. 78] εἴ τι ἔπραξεν ἐκ νεότητος αὐτῆς; ApcEsdr 4:24 μικρὸν θέλημα πράξας) do, commit τὶ someth. Lk 22:23; 23:41a; Ro 1:32ab; 2:1–3; 7:15; 2 Cor 12:21 (ᾗ by attraction for ἥν); Gal 5:21; 1 Cl 35:6; 2 Cl 4:5; 10:5; Hm 3:3; D 1:5 (περὶ ὧν = περὶ τούτων ἅ). τὸ ἔργον τοῦτο πρ. 1 Cor 5:2 (Herodas 3, 62; cp. 82 ἔργα πράσσειν=commit evil deeds; τὸ ἔργον πρ. as Jos., Vi. 47). τὴν πολυτέλειαν τῶν ἐθνῶν πρ. Hs 1:10; ἄτοπον τι πρ. Lk 23:41b (ἄτοπος 2). (τὸ) κακόν (Pr 13:10 κακά; Jos., Ant. 19, 193) Ro 7:19; 13:4. τὸ πονηρόν Hm 10, 2, 4. πονηρά 2 Cl 8:2; 19:2. πονηρὰ ἔργα Hs 6, 3, 5; cp. 6. πονηρίαν 8, 8, 2. προπετές τι Ac 19:36. (τὰ) φαῦλα J 3:20; 5:29. πρᾶξιν πράσσειν commit a(n evil) deed (πρᾶξις 4b) Hm 4, 2, 2; 10, 2, 3 (ᾗ by attraction for ἥν); pl. Hs 8, 9, 4; 8, 10, 4. ἄλλα τινὰ πράσσοντες ἀνάξια θεοῦ while doing certain other things unworthy of God IEph 7:1. ἄξιον θανάτου πράσσειν τι do someth. worthy of death Ac 25:11, 25; 26:31; pass. οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶν πεπραγμένον αὐτῷ (by him, B-D-F §191; Rob. 534; cp. Demosth. 29, 1 τὰ τούτῳ πεπραγμένα; Diod S 17, 1, 2; Appian, Bell. Civ. 3, 44 §180 τὰ Καίσαρι πεπραγμένα; Chariton 2, 5, 8 πέπρακταί σοί τι δεινόν=a terrible deed has been committed by you; Syntipas p. 17, 1 τὰ πραχθέντα μοι; PTebt 23, 8 [119 or 114 B.C.] πέπρακταί σοι; Jos., Ant. 14, 161 τὰ Ἡρῴδῃ πεπραγμένα; Ath. 20, 2 τὰ πραχθέντα αὐτοῖς. Other exx. in Mlt-H. 459; Schmid IV 612) Lk 23:15. πρὸς τὸ ὄνομα Ἰησοῦ πολλὰ ἐναντία πρᾶξαι Ac 26:9 (ἐναντία πρ. as X., Cyr. 8, 7, 24). μηδὲν πράξῃς σεαυτῷ κακόν do yourself no harm 16:28.—Ign. is fond of combinations w. κατά and the acc. μηδὲν κατʼ ἐριθείαν πρ. IPhld 8:2; κατὰ θεόν τι πρ. 4; κατὰ σάρκα τι πρ. do someth. in the (physical) body IEph 8:2b; likew. 16:2 do someth. that involves the physical i.e. in contrast to corruption of the gospel, as false teachers do.—More in the sense practice, busy oneself with, mind τὶ someth. τὰ περίεργα magic Ac 19:19. τὰ ἴδια one’s own affairs 1 Th 4:11 (ἴδιος 4b and Soph., El. 678 σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσε; X., Mem. 2, 9, 1 τὰ ἑαυτοῦ πρ.). τὰ πολλὰ πρ. busy oneself with many things Hs 4:5; νόμον πρ. observe the law Ro 2:25.ⓑ collect taxes, duties, interest (Hdt. et al.; Theophr., Char. 6, 10; ins, pap, LXX; Jos., Ant. 9, 233 al.) τὶ someth. Lk 19:23. W. connotation in the direction of ‘extort’ 3:13 (cp. OGI 519, 22 τὰ μὴ ὀφειλόμενα αὐτοῖς παραπράσσουσιν).② to engage in activity or behave in a certain way, intr. act, behave κατὰ ἄγνοιαν πρ. Ac 3:17; ἀπέναντι τῶν δογμάτων πρ. act contrary to the decrees 17:7 (opp. εὖ πράσσειν); καθὰ πράσσομεν in our actions IMg 10:1. εὖ πράσσειν act rightly, do well (Just., A I, 28, 3 [-ττ-]; cp. POxy 1067, 3 [III A.D.] καλῶς πρ. and Appian, Hann. 2, §3 πρ. κακῶς) IEph 4:2; ISm 11:3; prob. also Ac 15:29 because of the focus on performance of decretal specifications (cp. the formulation εὖ ποίησετε … ἀποδεχάμενα IMagnMai 91d, 8–10; Danker, Benefactor 311f; s. εὖ and 3 below).③ to experience what is going on, be, be situated, intr. (Pind., Hdt.; pap) εὖ πρ. be well off (s. εὖ 1) so perh. Ac 15:29 (cp. POxy 120, 27 [IV A.D.]; s. 2 above; w. either interp. there is envisaged a positive effect on the beneficiaries resulting from their compliance). ἵνα εἰδῆτε … τί πράσσω in order that you may know … how (lit. ‘in respect to what’) I am getting along Eph 6:21 (Soph., Oed. R. 74 τί πράσσει; Pla., Tht. 174b; BGU 93, 32 δήλωσόν μοι, τί ἔπραξας; 821, 8; Jos., Ant. 6, 176; 19, 239).—B. 537f. DELG. Schmidt, Syn. I 397–423. M-M. TW. Sv. -
6 πράσσω
πράσσω, ep. u. ion. πρήσσω, att. πράττω, die Tragg. immer πράσσω, vgl. Herm. Soph. Phil. 1435, fut. πράξω, ion. πρήξω u. s. w., perf. πέπραχα, z. B. Ar. Equ. 683. Xen. Cyr. 5, 5, 14, und intrans. πέπραγα, welches bei den ältern Schriftstellern auch trans. ist (ὅτι Λακεδαιμόνιοι πάντων ὧν δέονται πεπραγότες εἶεν παρὰ βασιλέως, Xen. Hell. 1, 4, 2, sie hätten ausgerichtet), u. deshalb von den Atticisten für die eigentlich attische, πέπραχα für die hellenistische Form erklärt wird; – 1) thun, handeln, Geschäfte machen; οὐδέ τι ἔργον ἐνϑάδ' ἔτι πρήξει, er soll hier weiter Nichts zu schaffen haben, Od. 19, 324; gew. ausrichten, erlangen, οὔτι πρήσσει, er richtet Nichts aus, gewinnt Nichts, Il. 11, 552. 17, 661; ἔπρηξας καὶ ἔπειτα, du hast doch endlich deinen Zweck erreicht, 18, 357; πρῆξαι δ' ἔμπης οὔτι δυνήσεαι, du wirst doch Nichts ausrichten können, 1, 362; χρῆμα μὲν οὐ πρήξεις, Hes. O. 404; bes. κέλευϑον, einen Weg vollenden, zurücklegen, Il. 14, 282. 23, 501 Od. 13, 83, ὁδόν, h. Merc. 203, ἅλα, das Meer zurücklegen, es durchfahren, Od. 9, 491 (wo schon Rhianus πλήσσοντες lesen wollte), auch c. gen., ὁδοῖο, einen Weg vollenden. Il. 24, 264 cm. 3, 476. 15, 47. 219. Einige alte Erkl. nahmen in dieser Vrbdg, in der das Wort nur bei Epikern im praes. vorkommt, ein eigenes Wort πρήσσω an, welches sie von περάω, περάσω ableiten wollten, vgl. E. M. 688, 1 Schol. Il. 16, 282 Eust. zu Od. 15, 219. Doch ist der gen. auch ohne diese Annahme zu erklären und findet sich bei den Verbis, die eine Bewegung ausdrücken, auch sonst. Vgl. übrigens Buttm. Lexil. II p. 197, der, die Ableitung von περάω beibehaltend, die Bdtg »zu Ende, zu Stande bringen« als di, ursprüngliche anerkennt. – Pind. vrbdt πράσσει ἀρετἀς herrlich, Thaten ausführen, I. 5. 11; λεόντεσσιν ἔπρασσεν φόνον, N. 3, 46; auch κλέος ἔπραξεν, bewirkte, erlangte, I. 4, 8; ὕμνον πράσσετε, N. 9, 3; ἄκοιτιν, eine Gattinn erlangen, N. 5, 36; auch pass., τῶν πεπραγμένων ἐν δίκᾳ, Ol. 2, 15; ἄτερ γνώμης τὸ πᾶν ἔπρασ-σον, Aesch. Prom. 455; τί χρὴ δρῶντ' ἢ λέ-γοντα δαίμοσιν πράσσειν φίλα, 663; πρᾶσσε τἀπεσταλμένα, Ch. 768; κλύεις τὰ πραχϑέντα, Prom. 686, u. öfter; auch mit folgdm ὥςτε, σὺ τοῠτο πράξεις, ὥςτε με σϑένειν τόσον, Eum. 856 (auffallend mit dem accus. der Person, tödten, Aesch. Ch. 434; daher πεπραγμένοι, 130, es ist um sie geschehen, sie sind verloren); ἔφυν γὰρ οὐδὲν ἐκ τέχνης πράσσειν κακῆς, Soph. Phil. 88; ὧν ἐπαινεῖς εἰς δέον πάρεσϑ' ὅδε Κρέων τὸ πράσσειν, O. R. 1417; τὰ κηρυχϑέντα, Ant. 443, u. sonst; σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πράσσε, El. 668, besorge deine Geschäfte, womit man vgl. τὸ γὰρ περισσὰ πράσσειν οὐκ ἔχει νοῠν οὐδένα, Ant. 68; öfter im Ggstz von λέγειν u. ä.; τὰ μὴ καλὰ πράσσειν, Eur. Hec. 1251, u. öfter; τὸ ἔργον τοῠτ' ἐμοὶ πεπράξεται, Heracl. 980; πράττειν πολλά, Ar. Pax 1023; u. in Prosa: τί πολλὰ πρήσσεις, Her. 5, 33; bes. betreiben, bewerkstelligen, ὅςπερ τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν ἔπρηξε, 5, 114; κατάλυσιν τοῦ δήμου, Andoc. 3, 6, εἰ-ρήνην, φιλίαν, Dem. 3, 7. 18, 162; u. übh. von eigenen, bes. Handelsgeschäften, wie sie der Großhändler od. Seefahrer treibt, wie von Staatsgeschäften, τὰ Ἀϑηναίων πράττω, Plat. Conv. 216 a; κατὰ νόμους, gesetzmäßig verfahren, Polit. 301 b; ἐν ταῖς πόλεσι πράττειν δυνάμενοι, die Etwas durchsetzen können, Prot. 317 a, vgl. ὅσοι δι' ἀρετὴν ἔπραξαν ὧν ἐδέοντο, Phaedr. 232 d; τὰ πολιτικὰ πράττειν, Apol. 31 d; πράττων ἕκαστος τὸ αὑτοῠ, Phaedr. 247 a; u. oft im pass., οἱ τῷ ϑυμῷ πραχϑέντες φόνοι, die im Zorn verübten Morde, Legg. IX, 867 b; ἱκανὸς πράττειν, ein geschickter Staatsmann, Xen. Mem. 1, 2, 15. 4, 2, 1; aber auch ein geschickter Geschäftsführer, Anwalt, 2, 9, 4; vgl. ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν ἱκανός, An. 2, 6, 16; Folgde; τὰ πεπραγμένα λῠσαι, Dem. 24, 76. – Es wird auch mit dem dat. der Person vrbdn, πράττειν τινί τι, Etwas für Einen bewirken, thun, Soph. Ai. 441, der sonst sagt οὐδὲν εἰς χάριν πράσσων, O. R. 1351; dah. Thuc. οἱ τοῖς Λακεδαιμονίοις πράσσοντες, die für die Lacedämonier thätig sind, es mit ihnen halten, 5, 76 (vgl. Θηβαίοις τὰ πράγματα πράττει Dem. 19, 77, u. ganz kurz ἔπραττε Φιλίππῳ, 9, 59); auch πρὸς τοὺς βαρβάρους, 1, 131, womit man vgl. ἐς τοὺς Εἵλωτας πράσσειν τι αὐτόν, 1, 132, daß er mit den Heloten unterhandeln, od. für die Heloten Etwas thun wolle, wie etwa 1, 65 ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν ὅπη ὠφελία τις γενήσεται gesagt ist, u. 4, 121 καί τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις ταύτας προδοσίας πέρι. Auch μεϑ' ἡμῶν ἔπραττεν, Isae. 5, 14; οὐδὲν πράττειν δυνάμενος, Nichts ausrichten könnend, Pol. 32, 25, 10, οὐ τὰ πρὸς διαλύσεις πράττειν, ἀλλὰ πρὸς τὸν πόλεμον, 5, 29, 4. Es nimmt bei ihm noch, wie πρᾶξις, die Nebenbdtg von listig verrathen an, z. B. πράττειν τινὶ τὴν πόλιν, 4, 16, 11. 13, 4, 6. – 2) intrans., sich befinden, in einem gewissen Zustande sein, so und so ablaufen, mit adv., εὖ πέπραγεν, Pind. P. 2, 73; τοὺς κακῶς πράσσοντας, eigtl. die schlechte Geschäfte machen. denen es schlecht geht, die Unglücklichen, Aesch. Prom. 625, u. öfter; εἰ πράσσοις καλῶς, ib. 981; πόλις εὖ πράσσουσα, Spt. 77, u. öfter; πῶς ἄρα πράσσει Ξέρξης; wir sagen: was macht Xerxes? Pers. 140, u. mit accus. neutr. eines adj., δυςτυχῆ πράσσειν, Spt. 321, ἄτιμα δ' οὐκ ἐπραξάτην, Ag. 1418, was wir durch »leiden« übersetzen müssen; ἔπραξεν οἷον ἤϑελεν, Soph. O. C. 1702, es ging ihm nach Wunsch; u. oft εὖ πράσσειν, auch εὐτυχῶς, Ant. 697, καλῶς Trach. 57, und im Ggstz κακῶς, wie auch Eur. oft; ἐμοῦ πράσσοντος ὡς πράσσω τανῦν, Or. 659; χρηστόν τι, glücklich sein, Ar. Plut. 341; μακαρίως, εὐδαιμόνως, ib. 629. 809; ἀϑλίως, Eccl. 1221; u. in Prosa: πρήσσειν ᾑ δύναιτο ἄριστα, Her. 5, 30; Μαρδόνιον φλαύρως πρήσσοντα τῷ στόλῳ, 6, 94; οὐδὲν ἄμεινον φάμενος πρήσσειν οἰκεῦντες Λιβύην, es gehe ihnen nicht besser, 4, 157; ὁ στόλος οὕτως ἔπρηξε, hatte solchen Erfolg, lief so ab, 3, 25; ὡς ἔπρηξε, wie es ihm erging, 7, 18; vgl. Thuc. 7, 24; ἐξαμαρτεῖν τι καὶ κακῶς πρᾶξαι vrbdt Antiph. 2, 6; vgl. Plat. ὅστις καλῶς πράττει οὐχὶ καὶ εὖ πράττει, Alc. I, 116 b, wer recht handelt, dem geht es gut; ὅτι ἐπιστημόνως ἂν πράττοντες εὖ ἂν πράττοιμεν καὶ εὐδαιμονοῖμεν, Charm. 173 d; er abdt auch ὅτι ἂν τύχωσι τοῠτο πράξουσι, sie werden in der Lage sein, die ihnen gerade zu Theil wird, Crit. 45 d. – Es werden auch nähere Bestimmungen hinzugesetzt, καλῶς τῇ τέχνῃ πράττειν, Plat. Rep. I, 346 d, οἱ τὰ γεωργικά, ἰατρικά, πολιτικὰ εὖ πράττοντες, Xen. Mem. 3, 9, 15, die als Landmann, Arzt, Staatsmann ihre Geschäfte gut betreiben, glücklich sind, vgl. 1, 6, 8, wo dem εὖ πράττειν das καλῶς προχωρεῖν αὐτοῖς τὴν γεωργίαν entspricht (s. auch εὐπραξία); 2, 4, 6 stehen den εὖ πράττοντες die σφαλλόμενοι entgegen. – Auch adj. werden so in Prosa gebraucht (dichterische Beisp. s. oben), χείρω πράσσειν, Thuc. 7, 71; μεγάλα πράττειν, Xen. Cyr. 8, 4, 6; ἄριστα, 1, 6, 13, wie Isocr. 4, 103, ἀγαϑόν, Xen. Cyr. 5, 1, 20; vgl. An. 6, 3, 8, ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαϑὰ πράττειν, eigtl. viele gute Geschäfte machen, viel erwerben, daß es ihnen sehr gut gehe; u. Sp., ταπεινά, D. Hal. 10, 14. Ueberall ist hier das Glück od. Unglück als in Vrbdg mit den Handlungen der Menschen stehend zu denken. und erscheint als selbstverschuldet, während εὐτυχεῖν u. δυςτυχεῖν vom Schicksale od. Ungefähr abhängt, vgl. z. B. Xen. Mem. 3, 9, 14. – 3) πράττειν τινά τι, Einem Etwas anthun, zufügen, wie ποιεῖν, doch viel seltner ( Isocr. 12, 92 lies't Bekk. ἃ περὶ Πλαταιᾶς ἔπραξαν) Gew. πράττειν τινὰ ἀργύριον, Geld von Einem eintreiben, einfordern, πράσσει με τόκον, er treibt Zinsen von mir ein, Batrach. 186, χρέος, Pind. Ol. 3, 7, vgl. P. 9, 104, Her. 3, 58, der aber auch φόρον ἔπρησσον παρ' ἑκάστων vrbdt, 1, 106; einzeln auch bei Folgdn. wie Plat. Legg. VI, 774, d Xen. An. 7, 6, 17. – Häufiger im med. für sich eintreiben, einfordern, Αὐγέαν μισϑόν, Pind. Ol. 11, 30; Her. 2, 126. 5, 84, τοὐφειλόμενον, Aesch. Ch. 309; ἀντίποινα, Pers. 468; auch τὸν πατρὸς φόνον, rächen, Eum. 594; Ar. Thesm. 843; häufig auch mit dem gehässigen Nebenbegriffe gewaltsamer, unrechtmäßiger Mittel: erpressen, Geld von Einem, in att. Prosa sehr häufig, Εὐρυμέδοντα χρήματα ἐπράξαντο, Thuc. 4, 65, der auch φόρους πράσσεσϑαι ἐκ τῶν πόλεων vrbdt, 8, 37, ἀπὸ τῶν πόλεων, 8, 5; u. pass., Τισσαφέρνης ἐτύγχανε πεπραγμένος τοὺς φόρους ὑπὸ βασιλέως, es wurde dem Tissaphernes gerade vom König der Tribut abgefordert, 8, 5; ἀξίως τοῠ μισϑοῠ ὃν πράττομαι, Plat. Prot. 328 b, u. öfter; auch von. der verwirkten Buße, τὴν διπλασίαν πραττέσϑω τὸν ὑποφεύγοντα, Legg. VI, 762 b; neben αἰτεῖν, Apol. 31 c; auch pass., ὃς ἂν μισϑοὺς μὴ ἀποδιδῷ, διπλοῠν πραττέσϑω, von dem soll das Doppelte eingezogen werden, Legg. XI, 921 c, πραχϑεὶς ὑπὸ τῶνδε, Lys. 9, 21; – πράττεται τοὺς ἐξάγοντας τριακοστήν, Dem. Lpt. 32; πράξασϑαι πλέον, sich mehr geben lassen, Andoc. 2, 9, auch παρ' αὐτῶν, ἃ ὤφειλον, πράξασϑαι, Lys. 17, 3, u. sonst bei den Rednern; μὴ πράττειν τοὺς ὀφειλέτας, Pol. 38, 3, 10; ἑκατὸν τάλαντα ἐπιτίμιον αὐτοὺς πραξάμενος τῆς ἀγνοίας, 5, 45. 11; τὰ πραττόμενα, das Eingeforderte, der Tribut, 1, 72, 2.
-
7 κλύω
κλύω, impf. ἔκλυον, mit der Bdtg des aor., dazu imper. κλῠϑι u. κλῠτε (wie von κλῠμι, in allen anderen Formen ist υ kurz), u. mit hom. Reduplication auch κέκλυϑι, κέκλυτε; – 1) hören, vernehmen; ϑεοῦ δέ τιν' ἔκλυον αὐδήν Od. 14, 89; τί ποτ' αὖ κινάϑισμα κλύω Aesch. Prom. 124; φϑέγμα 590 u. öfter; κλύεις τὰ πραχϑέντα 686; βοάν Eur. Med. 135; ὦ πόλις Ἄργους, κλύεϑ' οἷα λέγει Ar. Plut. 601; – c. gen. der Person, οὐκ ἔκλυον αὐδήσαντος, ich hörte ihn nicht reden, Il. 10, 47, vgl. Od. 4, 505; π ῶς οὐ κλύω τῆς οἰστροδινήτου κόρης Aesch. Prom. 591, vgl. 826; – c. gen. der Sache, ϑεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς Od. 10, 311; κλύετ' ἐμᾶς κλύετ' αὐδᾶς Eur. Bacch. 576; καλεῖς δὲ τοῠ κλύειν ϑέλων; Ar. Av. 407; δεινὸς μὲν ὁρᾶν, δεινὸς δὲ κλύειν Soph. O. C. 141; erfahren, vernehmen, c. acc., κέκλυτέ μευ, Τρῶες, μῦϑον Ἀλεξάνδροιο Il. 3, 86, ἅ'κ τῶνδε δράσω, ταῦτα χρὴ κλύειν ἐμοῦ Soph. O. R. 235; – das praes. in perf. -Bdtg, erfahren, gehört haben, ὃν κλύεις ἴσως τῶν Ἡρακλείων ὄντα δεσπότην ὅπλων Phil. 261, öfter bei Tragg. – 2) anhören, erhören; theils absolut, Hom. u. A., theils c. gen., κέκλυτέ μευ Il. 8, 5, κλῠϑί μευ ἀργυρότοξε Il. 1, 37; κλῠτ' ἐπεὶ εὔχομαι Pind. Ol. 14, 5; οἱ δ' ἄρα τοῠ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίϑοντο Il. 15, 300; ὅς κε ϑεοῖς ἐπιπείϑηται, μάλα τ' ἔκλυον αὐτοῦ 1, 218; auch κέ κλυτέ μευ μύϑων, hört auf meine Worte, Od. 10, 189; ϑεὰ δέ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς 4, 767; οἴακος εὐϑυντῆρος ὑστάτου νεὼς ἄγαν καλῶς κλύουσα Aesch. Suppl, 698; Soph. öfter. – Auch c. dat., καί τ' ἔκλυες ᾡ κ' ἐϑέλησϑα, auf wen du willst, Il. 24, 335; οἱ δὲ ϑυγατρὶ φίλῃ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίϑοντο Hes. Theog. 474; bes. κλῠτέ μοι, Od. 6, 239; es schwankt nicht selten die Lesart zwischen κλῠϑί μευ u. κλῠϑί μοι; Bekk. zieht die erstere im Hom. vor; vgl. noch εὐχομένῳ μοι κλῦϑι Theogn. 13, wie Crat. Theb. 6 ( App. 47). – Allgemein, durch die Sinne wahrnehmen, κλῠϑι ἰδὼν ἀΐων τε Hes. O. 9. Dah. auch = erfahren, inne werden, Od. 6, 185. – Bei den Tragg. wie ἀκούω, sich hören lassen, genannt werden, κακῶς κλύειν πρός τινος, male audire ab aliquo, von Einem gescholten, geschmäht werden, Soph. El. 524, wie Trach. 718; εὖ κλύειν, Aesch. Ag. 415; vgl. κλύειν δικαίως μᾶλλον ἢ πρᾶξαι ϑέλεις Eum. 408; κακῶς κλύοντι καὶ κακῶς πεπραγότι Eur. Alc. 961; κλύειν ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος Aesch. Prom. 870. – Verwandt ist vielleicht κλέω, ein Gerücht verbreiten, wie κλύω, es vernehmen.
-
8 ἀ-γνώμων
ἀ-γνώμων, ον (γνώμη), 1) unvernünftig; Aeschin. 3, 244 sind τὰ ἄφωνα καὶ ἀγν. – ξύλα, λίϑοι, σίδηρος. – 2) unverständig, ohne Einsicht; ἄγν. τὸ μὴ προμαϑεῖν Pind. Ol. 8, 60; ϑνητὰ κοὐκ ἀγν. φρονεῖν Soph. Fr. 473; bei Plat. öfter, z. B. mit ἀμαϑής verb. Lys. 218 a; περίτι Legg. III, 700 d; unüberlegt, νέος καὶ ἀγν. Xen. Mem. 1, 2, 26; trotzig, Her. 9, 41; überh. von unfreundlicher Gesinnung, rücksichtslos, hart, vgl. Buttm. Ind. Midian.; ἐριννύες Φοίβῳ τε κἀμοὶ μὴ γένησϑ' ἀγνώμονες Soph. O. C. 86; κριτής Xen. Mem. 2, 8, 5; ἡ ἀγνώμων sc. τύχη Isocr. ep. 10; undankbar, nicht erkenntlich, Luc. πονηροὶ καὶ ἀγν. περὶ τὰς ἀποδόσεις Herm. 10; Xen. Mem. 2, 10, 3 u. Cvr. 8, 3, 49 mit ἀχαριστότερος; ἀγνωμονέστατος Plut. vit. pud. 3 im Gegensatz von χαρίεις, u. ib. 10; – Adv. ἀγνωμόνως, in denselben Bdign, ἀλογίστως καὶ ἀγ. ἔχειν Dem. 2, 26, für ἀβούλως von Harpocr. erkl.; Xen. Hell. 6, 3, 18 τὰ ἀγν. πραχϑέντα neben ἁμαρτηϑέντα; aber Cyr. 5, 5, 28 = undankbar.
-
9 ἀνά-δαστος
ἀνά-δαστος, vertheilt, bes. γῆν ἀνάδαστον ποιεῖν, ein Land von neuem zu gleichen Theilen unter die Bewohner rheilen, Plat. Legg. VIII, 843 b; Plut. Cam. 8. Bei Sp. eine Entscheidung rückgängig, ungültig machen, δικαστήριον, Luc. Abd. 11; τὰ πραχϑέντα, acta rescindere, Dio C. 54, 28; vgl. ἀνάδικος; – ἀνάδαστον γίγνεσϑαι ὄγκον, auseinandergehen, Plut. Symp. 3, 6, 2.
-
10 ἐκ
ἐκ, vor Vocalen ἐξ, doch zuweilen auch vor Consonanten, bes. σ in Inscr., wo vor β, δ, λ u. μ auch ἐγ geschrieben ist. Praeposit. c. genit. Im Allgemeinen das Ausgehen aus Etwas heraus bezeichnend: – 1) vom Orte, aus, von Etwas her, – a) zunächst bei Verbis der Bewegung, den Ausgangspunkt bezeichnend; ἐκ Πύλου ἐλϑὼν τηλόϑεν ἐξ ἀπίης γαίης Il. 1, 269, u. so bei allen Folgenden; ἐξ οἴκων μολεῖν Soph. Phil. 60; ἐξιέναι ἐκ γῆς εἰς φῶς Plat. Prot. 321 c; ἐκ τοῦ πεδίου ἀνέβησαν ἐπὶ γήλοφον Xen. An. 3, 4, 25; ἐκ νηῶν, ἐκ πόντοιο, von den Schiffen aus, Il. 8, 213 Od. 19, 375; auch übertr., μεταστρέψαι ἦτορ ἐκ χόλου, vom Zorn abwenden, Il. 10, 107. Auch hier stehen die Menschen oft für das Land, ἐκ τῶν πολεμίων ἐλϑεῖν Xen. Cyr. 6, 2, 9, vgl. An. 1, 7, 13; ἃ ἐκ τῶν Ταόχων ἔλαβον 4, 7, 17; ἐξ ἐμοῦ, aus meinem Hause, Ar. Par 1195; ἐκ τῶν γειτόνων, aus der Nachbarschaft, Lycurg. 21; Ar. Plut. 431. An σώζειν ἐκ τῆςδε γῆς, Soph. Phil. 524, schließt sich ἐκ πολλῶν ἔσωσας, El. 1348; ἐκ κακῶν πεφευγέναι, Ant. 833; παῦσον ἐκ κακῶν ἐμέ El. 975; κολώνης ἐξ ἄκρας νεόῤῥυτοι πηγαί 882; ἐκ φοινίας πληγῆς αἱμα Ai. 901; vgl. ἐξ ἀειρύτου χοὰς κρήνης ἔνεγκον O. C. 470; δύςνιπτον ἐκ δέλτου γραφήν Tr. 680; ἀμφίκλυστος ἐκ πόντου πέτρα Phil. 777, aus dem Meere hervorragend; ἐξ ἀγορᾶς ὠνεῖσϑαι Plat. com. Poll. 6, 103; ἐκ χρυσῶν φιαλῶν πίνειν, aus goldenen Schalen, Xen. Cyr. 5, 3, 3; ἐξ ὕπνου ἐγείρειν Il. 5, 413. – b) Eine eigenthümliche Kürze liegt in Ausdrücken wie ὁ ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴς μέλλει ἥξειν Xen. An. 6, 2, 17, wie auch wir »der Harmost aus Byzanz wird kommen« sagen; ἁρπάζειν τὰ ἐκ τῶν οἰκιῶν, das, was im Hause ist, aus demselben rauben, plündern, Cyr. 7, 2, 5; τοὺς ἐκ τῶν πόλεων λαβεῖν An. 1, 2, 3; οἱ ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἔϑεον u. ä.; einfacher ist τὰ ἐκ τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα 5, 3, 9; ἅπαντα τἀκ τῆς οἰκίας ἀπώλεσεν Philem. Stob. fl. 105, 50; οἱ ἐκ τῶν νήσων κακοῦργοι ἀνέστησαν ὑπ' αὐτοῦ, die Räuber auf den Inseln wurden von diesem verjagt, Thuc. 1, 8, vgl. 1, 105. 2, 5. 13. – Mit δέχου δὲ χειρὸς ἐξ ἐμῆς βέλη Soph. Phil. 1271 u. μεϑιέναι O. C. 910 ist zu vgl. οἱ ἐκ χειρὸς βάλλοντες, das sind ἀκοντισταί, Xen. An. 3, 3, 15; ἐκ χειρὸς χρῆσϑαι Cyr. 1, 2, 9, u. oft μάχεσϑαι u. ä. – c) Sehr häufig sind bes. bei den Geschichtschreibern die Bezeichnungen ἐκ δεξιᾶς, ἐξ ἀριστερᾶς u. ä., von der rechten Seite, die oft auch mit Verdis der Ruhe verbunden sind: ἐκ τοῦ ἔμπροσϑεν στῆναι Xen. Cyr. 2, 2, 6; οἱ ἐξ ἐναντίας 7, 1, 20; ἐκ μὲν τοῦ ἐπὶ ϑάτερα Plat. Prot. 314 e; τόπος ἀπότομος ἐκ ϑαλάττης, von der Meeresseite, Crit. 118 a; ἐκ μὲν ϑαλάττης τὴν Εὕβοιαν προβαλέσϑαι πρὸ τῆς Ἀττικῆς, ἐκ δὲ μεσογαίας τὴν Βοιωτίαν Dem. 18, 301. Vgl. πολλὰ μὲν γὰρ ἐκ ϑαλάσσης, πολλὰ ἐκ χέρσου κακὰ γίγνεται ϑνητοῖς Aesch. Pers. 694; τοὺς ἱππέας ἐκ πλαγίου τάττειν τῶν Ἀϑηναίων, den Athenern in die Flanken stellen, Thuc. 7, 6; daher οἱ ἐκ τοῦ πλαγίου, die in der Flanke stehenden, Xen. Cyr. 7, 1, 20; – ἐξ ἀγχιμόλοιο ἰδεῖν, in der Nähe, Il. 24, 352; ἐκ πολλοῦ, πλείονος u. ä. φεύγειν, ἐκ τοσούτου διώκειν, von weitem, aus so weiter Entfernung, Thuc. 4, 129 Xen. An. 1, 10, 11 u. öfter; Hell. 4, 4, 10 An. 2, 21, 8; ἐκ τόξου ῥύματος καταλαβεῖν, von Bogenschußweite aus, An. 3, 3, 15; ἐξ ἀκοντίου βολῆς ᾕρουν Xen. Hell. 4, 5, 15; ἐξ ὄψεως μήκους Cyr. 4, 3, 16; ἐκ πολλοῠ προορᾶν 5, 4, 49; Sp., wie ἐξ εἴκοσι βημάτων, auf zwanzig Schritt, Plut. Demetr. 21. – d) die Bdtg außerhalb ist in ἐκ καπνοῠ κατέϑηκα Od. 19, 7 nur scheinbar, u. eine Kürze des Ausdruckes, aus dem Rauch wegtragen u. niederlegen; οὕτω τοι καὶ ἐγὼν ἐκ πατρίδος, sc. φεύγω, Od. 15, 222; von Streitern, ἄστεος ἐκ σφετέρου, fern von, Il. 18, 210; vgl. Her. 2, 142; ἐκ μέσου καϑῆσϑαι, sich aus der Mitte wegsetzen, 3, 83, wie ἐκ μέσου γίγνεσϑαι, Aesch. ep. 12, sich zurückziehen; bei Paus. 3, 14, 9 ist ἐκ τῆς πόλεως in ἐκτός von Sylburg geändert. – e) An kann es übersetzt werden in ἐκ πασσαλόφι κρέμασεν φόρμιγγα, er hing die Leier an den Pflock, nämlich so, daß sie von diesem herabhing, Od. 8, 67; ἀνάπτεσϑαι ἔκ τινος, an Etwas anknüpfen, so daß das Band davon auszugehen scheint, 12, 51; ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας Il. 5, 322; μαχαίρας εἶχον ἐκ τελαμώνων 18, 598; τῆς δ' (ἀσπίδος) ἐξ ἀργύρεος τελαμὼν ἦν, an demselben, 11, 38; προςφυὲς ἔκ τινος, daran sitzend, Od. 19, 58. Man vgl. ἐκ τῶν ζωστήρων φορεῖν φιάλας Her. 4, 40, am Gürtel hangend, wie 9, 74; τὰ δρέπανα ἐκ τῶν ἀξόνων Xen. An. 1, 8, 10. So auch ἐκ χειρὸς λαμβάνεσϑαι u. ä., ἐκ σκήπτρου ὁδοιπορεῖν, an einem Stabe, Soph. O. C. 848; vgl. τοῖς τυφλοῖσι κέλευϑος ἐκ προηγητοῠ πέλει, die Blinden wandern an der Hand des Führers, Ant. 989; – die Uebersetzung auf in Verbindungen wie ἕλκεν νευρὴν – αὐτόϑεν ἐκ δίφροιο καϑήμενος, ἧκε δ' ὀϊστόν Od. 21, 420 ist nicht genau, es ist auch hier = von dem Sitze aus, dasitzend, wie auch bei Soph. Ant. 407 καϑἠμεϑ' ἄκρων ἐκ πάγων an das Hinabschauen vom Berge zu denken, wie Il. 14, 154 Ἥρη εἰςεῖδε –. στᾶσ' ἐξ Οὐλύμποιο u. Thuc. 3, 22 ᾔσϑοντο οἱ ἐκ τῶν πύργων, die auf den Thürmen Befindlichen bemerkten es von da aus, vgl. b). – Das Ausgehen von Etwas ist auch ein Absondern, Trennen von, aus, ἐκ δεσμῶν λυϑείς Aesch. Prom. 507. 874; so bes. ἐκ πάντων, aus Allen heraus, vor Allen, Il. 4, 96, wie ἐκ μὲν ἀλλάων ἁλιάων ἀνδρὶ δάμασσεν 18, 432; τὰν ἐκ πασᾶν τιμᾷς ὑπερταταν πόλεων Soph. Ant. 1124; ἐκ δὲ τῶν μάλιστ' ἐγώ O. C. 746, wie ἐκ πάντων μάλιστα Thuc. 2, 49 u. sonst; fast die Stelle des genit. partitivus vertretend, ἐκ πολέων πίσυρες, vier aus, von vielen, Il. 15, 680; ὅν ποτ' ἐκ πολλῶν ἐγὼ μόνον προςεῦρον πιστόν Soph. El. 1343; vgl. O. C. 70 Ant. 652 Tr. 731; μοῠνος ἐξ ἁπάντων Her. 5, 87; οὗτοι ἐσώϑησαν ἐκ τῶν ἀμφὶ τοὺς μυρίους Xen. An. 5, 3, 3; ἐκ πάντων προτιμᾶσϑαι Thuc. 1, 120; ἐκ πάντων τιμᾶν, vor Allen ehren, Her. 1, 134. – 2) In mannichfaltigen Verbindungen bezeichnet es den Ursprung, wobei immer an einen stetigen Zusammenhang des Abgeleiteten u. des Ursprünglichen zu denken ist: – a) den leiblichen Ursprung, sowohl den Vater als die Mutter bezeichnend; bei Hom. gew. ἔκ τινος εἶναι u. γενέσϑαι, vollständiger ἐξ ἐμοῠ γένος ἐσσί, du stammst von mir dem Geschlechte nach, Il. 5, 896; ὦ παῖ, πατρὸς ἐξ Ἀχιλλέος Soph. Phil. 260; ἐκ κείνου γεγώς Ai. 467; ἐξ ἧς ἔφυ γυναικός O. R. 458; Ai. 1268; μητρὸς ἐξ ὀρεσκόου βλάστημα Aesch. Spt. 514; σέϑεν γὰρ ἐξ αἵματος γεγόναμεν Spt. 118; Plat. αὐτοί τε ἀγαϑοὶ καὶ ἐξ ἀγαϑῶν Phaedr. 246 a; αὐτὴ ϑνητὴ ἐκ ϑνητῶν Legg. X, 889 d; ἐκ γενναίων γαμεῖν Eur. Andr. 1280. – b) vom Vaterlande, ξένος μέν εἰμι Δαυλιεὺς ἐκ Φωκέων Aesch. Ch. 663; ὁ ἐξ Αἰτωλίας, = Αἰτωλός, Soph. El. 694; οἱ ἐκ τῆς Ἀσίας, die Perser, Isocr. 4, 82. Hieran reihen sich bes. bei Späteren Umschreibungen, οἱ ἐκ Μακεδονίας βασιλεῖς, die macedonischen Könige, Pol. 2, 40, 5; οἱ ἐκ τῆς συγκλήτου, die Senatoren 3, 97, 1; οἱ ἐκ τῆς πόλεως, die Bürger, 4, 71, 11. Geläufig war οἱ ἐξ Ἀρείου πάγου, Oratt. Man vgl. οἱ ἐκ τῆς διατριβῆς ταύτης Aesch. 1, 54; οἱ ἐκ τοῠ περιπάτου, die Peripatetiker, Luc. Hermot. 11; u. was sich weiter davon entfernt, ϑάπτειν τοὺς ἐκ τῶν πολέμων, die in den Kriegen Gefallenen, Thuc. 2, 34 (vgl. ἀνελόμενος τοὺς ἐκ τῆς ναυμαχίας Plat. apol. 32 b); οἱ ἐκ τῶν ὑποδεεστέρων, die Dürftigeren, 2, 89; οἱ ἐκ διπλασίων κτημάτων Plat. Legg. V, 743 b. – c) seltener zeigt es den Stoff an; ἐκ ξύλων ποιεῦντες τὰ πλοῖα Her. 1, 194; 3, 24; ἐκ πέτρας εἰργασμένος Aesch. Prom. 242; πίνοντας ἐκ κριϑῶν μέϑυ Suppl. 931; τὸ ἄγκιστρον εἶναι ἐξ ἀδάμαντος Plat. Rep. X, 616 c; στράτευμα ἐξ ἐραστῶν, aus Liebhabern bestehend, Xen. Conv. 8, 32. Man vgl. noch ἐκ ποταμοῦ νίζεσϑαι Od. 6, 224;. ἐκ χρημάτων τριήρεις παρασκευάζεσϑαι Plut. Them. 4; ἐκ τῶν ἰδίων (χρημάτων), aus eigenen Mitteln, Dem. 19, 229; ἐκ τῶν κοινῶν ταῖς ἰδίαις ἀπορίαις βοηϑεῖν Isocr. 12, 140; ζῆν ἔκ τινος, Xen. Hell. 3, 2, 11; τρέφειν τινὰ ἐκ τῶν ἰδίων, Isocr. 15, 152; vgl. unten f. – d) vom geistigen Ursprunge, innerem Antriebe, ἐκ ϑυμοῠ φιλεῖν, aus Herzensgrunde, Il. 9, 486, wie Bion. 4, 2; ἐξ ἔριδος μάχεσϑαι, in Folge des Streites, aus Haß, Il. 7, 111; Od. 4, 343; so Tragg., δακρυχέων ἐκ φρενός Aesch. Spt. 902; Ag. 532; ὁ ἐκ φρενὸς λόγος Ch. 105: ἐκ ποίου φρονήματος ἀτιμάζεις Suppl. 889; ἐξ εὐμενῶν στέρνων δέχεσϑαι τὸν ἱκέτην Soph. O. C. 487; οὐδὲν ἐκ σαυτῆς λέγεις El. 344, vgl. O. R. 528; ἐκ παντὸς τοῠ νοῦ Plat. Gorg. 510 b; ἐκ τῆς ψυχῆς φίλος Xen. An. 7, 7, 43; ἐκ τῆς ψυχῆς ἀσπάζεσϑαι Oec. 10, 4. – e) Ganz allgemein von der Veranlassung, von der Etwas ausgeht; μήνιος ἐξ ὀλοῆς, in Folge, wegen des Zorns, Od. 3, 135; ἐξ ἀρέων κεχολωμένος Il. 9, 566; ἀρϑεὶς νεικέων ἐξ ἀμφιλόγων Soph. Ant. 111; ἐκ τέχνης κακῆς πράσσειν Phil. 88; vgl. Plat. Tim. 33 d; ἐξ ἀβουλίας πεσεῖν Soph. El. 390; ἐκ φόβου γλῶσσαν ἐγκλῄσας ἔχω Ant. 180; παλαιῶν Ἄρεος ἐκ μηνιμάτων Eur. Phoen. 914. Dah. ἐκ τίνος ἐπλήγης; weshalb. Xen. An. 5, 8, 4; vgl. ἐκ διαβολῆς, ἐξ ὑποψίας, 2, 5, 5; ἀγαϑὸς ἐκ πολυμαϑίας γενόμενος Plat. Legg. VII, 811 a, wie ἐκ τέχνης ποιητὴς ἐσόμενος Phaedr. 245 a; ἔπαινον εἴληφεν ἔκ τινος Legg. I, 625 a; ἐκ τοιᾶςδε προφάσεως Critia. 120 d; ἄχϑεσϑαι ἔκ τινος Rep. VIII, 549 d; ἐξ ὑποβολῆς Xen. Cyr. 3, 3, 37; ἀρέσκειν ἔκ τινος Conv. 4, 57; μισεῖν ἐκ τῶν ἐγκλημάτων Dem. 1, 7; ἐκ τῆς βουλῆς 24, 63; μηδεὶς ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξει ἀτελής 20, 20; ἐλπίδας ἔχειν ἔκ τινος Thuc. 1, 84; ἐξ εὐεργεσιῶν εὐμενῶς διατεϑείς Isocr. 4, 28. Vgl. noch τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη Plat. Rep. II, 366 a; οἱ ἐκ τοῠ ἀδίκου φιλοκερδοῠντες Xen. An. 1, 9, 16; Cyr. 8, 8, 18; ἐκ τοῦ δικαίου Hell. 6, 5, 16; κτᾶσϑαι Lys. 19, 9. Aehnlich πῶς ἔχει ἐκ τοῦ τραύματος, in Folge, d. i. nach den Wunden, s. unten Xen. Cyr. 5, 4, 10. Häufig so auch von Personen, ἐκ ϑεό φιν πολεμίζειν, auf Antrieb der Götter, Il. 17, 101; ἐξ ἀνδρῶν τλῆμεν, auf Anlaß der Männer, 5, 384; τιμὴ ἐκ Διός ἐστιν 2, 197; vgl. Hes. O. 30; ὄναρ ἐκ Διός, ein vom Zeus veranlaßter Traum, Il. 1, 63; ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς Aesch. Prom. 761; πᾶσαι τέχναι βροτοῖσιν ἐκ Προμηϑέως 504; ἄτιμοι ἐκ ϑεῶν Ag. 997; vgl. ὕμνος ἐξ Ἐρινύων Eum. 327; τὰ ἐκ προτέρων ἀμπλακήματα 894; ἐξ ἐμοῠ κτήσει χάριν Soph. Phil. 1356; ἐπαίνου ἔκ τινος τυχεῖν Ant. 665; Tr. 449; τὰ ἐκ ϑεῶν τρέμοντες O. C. 257, den Götterspruch; ἡ ἐκ σοῦ δυσμένεια, dein Uebelwollen, El. 619; ἀπιστία ἔκ τινος Xen. An. 7, 7, 30; ὁ ἐκ τῶν Ἑλλήνων εἰς τοὺς βαρβάρους φόβος, von den Hellenen ausgehend, veranlaßt, 1, 2, 18; ψόφος ἔκ τινος Thuc. 3, 22; σωτηρία ἔκ τινος, durch Einen bewirkte Rettung, Plat. Rep. VIII, 494 a; τὰ ἐξ Ἑλλήνων τείχεα Her. 2, 148; ἡ ἐκ τῶν Ἑλλήνων εὔνοια Pol. 3, 6, 13; ἡ ἐκ τούτου πρᾶξις 9, 29, 7; ἡ ἐκ τῆς πονηρίας αἰσχύνη, ἡ ἐκ τοῠ δανείζεσϑαι ἀμηχανία, Plut. vit. aer. al. 6. Daher steht ἐκ sogar bei passivis für ὑπό, Hom. ἐφίληϑεν ἐκ Διός Il. 2, 669; τετίμηται ἐκ παίδων Od. 7, 70; Τρώεσσι δὲ κήδε' ἐφῆπται ἐκ Διός Il. 2, 69; ἐκ φίλων κρατηϑείς Aesch. Spt. 322; ἐκ ϑεῶν δοϑείς Eum. 470; ἐκ βασιλέως δεδομένος Her. 8, 114; Xen. An. 1, 1, 6; ἐκ ϑεῶν δωρηϑέν Plat. Tim. 47 b. So bei tödten, umkommen, δαμεὶς ἐκ χερος Φοίβου Aesch. Ag. 1501; Soph. Phil. 335; ϑανεῖν Tr. 1123; ἀνδρὸς ἐκ τίνος διώλετο O. R. 225; ὀλοίμην ἐκ ϑεῶν Ch. 1000; vgl. ὡς ἔρις ἔκ τε ϑεῶν ἔκ τ' ἀνϑρώπων ἀπόλοιτο Il. 18, 107; σφαγεὶς ἔκ τινος Eur. I. T. 552. Oft bei Her.; τὸ ποιηϑὲν ἐκ Ψαμμητίχου 2, 151; 3, 14; λεχϑέντα ἐξ Ἀλεξάνδρου 7, 175. Seltener bei den Attikern; τὰἐξ ἐμοῠ πραχϑέντα Antiph. II δ 1; ἐκ τῶν συνειδότων μεμηνῠσϑαι Thuc. 1, 20; ἐκ τῶν κινδυνεύειν ἐϑελόντων ὠφελεῖσϑε Lys. 16, 18; ἐξ ὑμῶν ἐλέγχονται Is. 6, 57; ἐξ ἁπάντων ἀμφιςβητήσεται Plat. Theaet. 171 b; ὁ μῠϑος ἐκ παλαιῶν ἰερέων εἴρηται Legg. IX, 872 e; ἐκ τῶν τυχόντων ἀνϑρώπων συνοικισϑεῖσα Lycurg. 62. Zu vergleichen sind aber ἐκ βασιλέως καϑεστηκώς Xen. Cyr. 8, 6, 9, φεύγειν ἐξ Ἀρείου πάγου, durch den Areopag verbannt werden, Din. 1, 44. Bei Tragg. findet sich noch ἄρχεσϑαι ἔκ τινος, Soph. Ant. 63; Eur. Hel. 1030; ἐχϑαρεῖ ἐξ ἐμοῠ, Soph. Ant. 93; ταῦτ' ἐξ Ἀλεξάνδρου ἔργα, Phil. 404; γελᾶσϑαι ἔκ τινος, Eur. Med. 797. Oft bei Aesch. u. A. δέχεσϑαι, ἑλεῖν, λαβεῖν ἐκ χερῶν, s. d. verba (πλουτεῖν ἔκ τινος Dem. 21, 189), wie κλύειν, ἀκούειν ἔκ τινος u. ä. – f) in manchen Verbindungen steht es dem dat. od. adverbialen Bestimmungen gleich; ὑψόσε δ' ἄχνη σκί. δναται ἐξ ἀνέμοιο ἰωῆς Il. 11, 307; so ἐκ βίας = βίᾳ, Soph. Phil. 559 u. öfter; ἐξ ἀνάγκης od. ἐξ ἀναγκαίας τύχης, 73 El. 48; Plat. Phileb. 22 b; vgl. ἐξ ἀνάγκης ἐστί μοι ποιεῖν τι, Antiphan. bei Ath. VI, 224 c; vgl. Plat. Soph. 256 d; ἐκ τῶν δυναμένων Gorg. 525 c; ἐκ τῶν λόγων καὶ ἔργων χαρίζεσϑαι, mit Wort u. That, Phaedr. 931 c; ἐκ δόλου, listig, Soph. El. 271; σίδηρος ὀπτὸς ἐκ πυρός Ant. 471; ἐκ τόξων ἀνύειν γαστρὶ φορβάν Phil. 702; ὑπερχλιδῶντες ἐκ γλώσσης κακῆς Tr. 208; βέβηκε ἐξ ἀκινήτου ποδός 872; u. wo das Ausgehen deutlicher hervortritt, ὀδύρομαι ὡς ἐκ στομάτων O. R. 1218; ἐκ τοῦ ἐμφανοῠς, ἐκ τοῠ φανεροῦ, = φανερῶς, Her. 3, 150; Xen. Cyr. 1, 6, 41; Isocr. 4, 147 u. A.; ἐξ ἀπροςδοκήτου, ἀέλπτου, Her. 7, 204. 1, 111; ἐξ ἴσου, 7, 135, τιμᾶν, ἀκούειν ἀμφοτέροιν, auf gleiche Weise, Aesch. Suppl. 400 Dem. 29, 4 Aesch. 1, 28, wie ἐκ τῶν ὁμοίων, Ag. 1397; οὐκ ἐξ ἴσου ἐσμέν, wir stehen nicht gleich, Xen. An. 3, 4, 47; ἐξ ἑτοίμου ἀκοντίζειν Cyr. 8, 5, 12; ἐξ ἑτοιμοτάτου, 5, 3, 57; vgl. ἐκ τῆς ἰϑείης, νέης, ὑστέρης, Her. 3, 127. 5, 116. 6, 85; ἐξ ἐπιβουλῆς Xen. An. 6, 2, 7. – 3) Hieran reiht sich die Bdtg gemäß, d. i. von Etwas ausgehend und durch Etwas veranlaßt; ἔκρινα ἐξ ὀνειράτων ἃ χρὴ ὕπαρ γενέσϑαι Aesch. Prom. 483; ἐκ τῶνδε, demgemäß; ἐξ ὧν σὺ λέγεις ἔοικε Plat. Prot. 313 c; ἀδύνατον ἐκ τῶν ὡμολογημένων, nach dem, 358 e; ἐξ ὧν ἀκούω κρίνω Xen. An. 1, 10, 28, wie ἐκ τῶν ἔργων Cyr. 2, 2, 21; ἐκ τῆς ὄψιος τοῠ ὀνεί. ρου Her. 2, 152; ἐξ ὧν ἐγὼ ἀκοῇ αἰσϑάνομαι Thuc. 6, 17; ἐξ ὦν ᾔσϑημαι Plat. Phaed. 61 c; ἐκ τῶν λόγων καὶ τῶν ἔργων χαρίζεσϑαι 231 c, vgl. 243 d; ἐκ τῆς νικώσης πάντα ἔπραττον, nach Stimmenmehrheit, Xen. An. 5, 9, 18, wie ἐκ τῶν λεγομένων καὶ μαρτυρουμένων ψηφίζεσϑαι Dem. 46, 4. Häufig bei Rednern αἱ ἐκ τῶν νόμων ζημίαι, τιμωρίαι, δίκη, ἐπιτίμια, die gesetzmäßigen, gesetzlichen, z. B. Dem. 58, 8. 18, 13. 19, 281; Lycurg. 4, 8; ἡ ἐκ τοῠ νόμου ἀρά Dem. 19, 70; vgl. τόδ' ἐκ νόμων σέβας Aesch. Eum. 92; ἐκ κελεύσματος Pers. 389; ἐκ τοῠ δικαίου Pol. 15, 22, 1; μηδέποτε ἐκ λόγου σκοπεῖσϑαι, vernunftgemäß, Dem. 25, 42; ἐκ τῶν παρόντων, der gegenwärtigen Lage, den Umständen gemäß, Thuc. 3, 29; Xen. An. 3, 2, 3 u. Folgende, wie Plat. Alc. 38; ὡς δυνατὸν ἐκ τοῠ τοιούτου τρόπου, bei einem solchen Charakter, Xen. An. 2, 6, 8; vgl. Ar. Th. 99; anders ἐκ τρόπου τοιοῠδε, auf folgende Weise, Lys. 13, 7, wie μαστεύουσι ζῆν ἐκ παντὸς τρόπου Xen. An. 3, 1, 43; Thuc. 6, 92. 8, 66; – ἐξ ὀνόματος προςαγορεύειν, mit Namen, Plut. Crass. 3. – 4) Eine Zeitfolge, bes. ἐξ οὗ, ἐκ τοῠ, ἐκ τούτου, seitdem, Il. 1, 493. 8, 295; bei allen Folgenden sehr gewöhnlich; ἃ 'κ τῶνδε δράσω Soph. O. R. 235. Bestimmter ἐκ γενετῆς, von Geburt an, Il. 24, 535; ἐκ νεότητος ἐς γῆρας 14, 86; bei Attikern bes. ἐκ τῶν παίδων, auch ἐκ νέων εὐϑύς, Plat. Legg. I, 642 h; ἐκ μικροῦ παιδαρίου αὐτὸν ἔϑρεψε Dem. 53, 19; ἐκ πολλοῠ χρόνου Plat. Men. 234 e; ἐκ τριῶν ἐτέων προετοιμάζετο Her. 7, 22; ἐξ ἦρος εἰς ἀρκτοῠρον Soph. O. R. 1137; ἐξ ἕω, vom Morgen an, Ar. Eccl. 85; ἐκ τοῦ ἀρίστου Xen. An. 4, 6, 21, gleich nach dem Frühstück; ἐξ ὀλίγων ἡμερῶν, auch ἐξ ὀλίγου λέγειν, nach Vorbereitung weniger Tage sprechen, Lys. 2, 1; ἐξ ἀρχῆς, von Anfang an, zuerst, Hom. u. alle Folgdn; ἐκ παλαιοῠ u. ἐκ παλαιτάτου, schon längst, ἐκ τοῠ λοιποῠ χρόνου, Dem. 59, 46. Uebh. drückt es die unmittelbare Zeitfolge aus, ἐκ πολλῆς ἡσυχίας, nach langer Ruhe, Her. 1, 86; ἐκ τῶν πρόσϑεν δακρύων γελᾶν Xen. Cyr. 1, 4, 28, gleich nach dem Weinen lachen; ἐπειδή μ' ἐκ τοῦ πόνου ὁ ὕπνος ἀνῆκεν Plat. Prot. 310 d; Phaedr. 251 a; vgl. ἔπειτα ἐκ τούτων τρίτον Phil. 27 b, nach diesem den dritten; womit sich wieder die Bdtg. in Folge verbindet in ἐκ τρωμάτων ϑνήσκειν Her. 2, 63; ἐξ ἧς μάχης ἐμοὶ τἀριστεῖα ἔδοσαν οἱ στρατηγοί, nach und in Folge welcher Schlacht, Plat. Conv. 220 d. Daran reiht sich – a) das Uebergehen aus einem Zustande in einen andern, κάλλιστον ἦμαρ εἰςιδεῖν ἐκ χείματος, nach dem Sturm, Aesch. Ag. 874; τυφλὸς γὰρ ἐκ δεδορκότος Soph. O. R. 454, blind aus einem sehenden, nachdem man sehend gewesen; λευκὴν ἐκ μελαίνης ἀμφιβάλλομαι τρίχα Ant. 1080; ἐκ τοιούτου ϑῆλυς εὕρημαι Tr. 1064; ἐκ σμικρῶν εἰς τυραννίδα ἀφικέσϑαι Eur. Hel. 1030; ὑπὸ στέγαισί τε οἵαισι ναίω, βασιλικῶν ἐκ δωμάτων, nachdem ich km Palast gewohnt, El. 306; τὰ καινὰ ἐκ τῶν ἠϑάδων ἡδίον' ἐστίν Cycl. 250: χρήσιμον ἐξ ἀχρήστου ποιεῖν Plat. Rep. VII, 530 c; λύκος ἐξ ἀνϑρώπου γενέσϑαι VIII, 566 a; ἐξ ἐλάττονος ὄντος πρότερον ἔπειτα μεῖζον γίγνεσϑαι Phaed. 70 e; ἐλεύϑερος ἐκ δούλου καὶ πλούσιος ἐκ πτωχοῠ γεγονώς Dem. 18, 131; Xen. An. 7, 7, 28 u. A., wo überall auch der Ausgangspunkt durch ἐκ bezeichnet ist. – b) das unmittelbare Aufeinanderfolgen, daher Ausdruck der Häufung; ἐξ ἡμέρης ἐς ἡμέρην ἀναβάλλειν, von Tag zu Tag, Her. 9, 8; ξενίζουσ' ἡμέραν ἐξ ἡμέρας Henioch. Stob. fl. 43, 27; δέχεται κακὸν ἐκ κακοῠ Il. 19, 290; πόλιν ἐκ πόλεως, Stadt vor Stadt, Plat. Soph. 224 b; χεὶρ ἐκ χειρός Aesch. Ag. 1109; ἀεί τιν' ἐκ φόβου φόβον τρέφω, eine Besorgniß nach der andern, Soph. Tr. 28; μόχϑος ἐκ μόχϑων Eur. I. T. 191; ἐλπίδες ἐξ ἐλπίδων Dem. 19, 18; ἄλλον ἐξ ἄλλου τύραννον μεταβάλλειν Plut. Timol. 1.
Adverbium : ἐκ δ' ἀργύρεον τελαμῶνα, daran, Il. 18, 480. Bei Soph. Tr. 1042 ἐκ μὲν ἐσχάτας βέβρωκε σάρκας – ἐκ δὲ χλωρὸν αίμά μου πέπωκεν u. ähnlichen Ausdrücken pflegt man eine Tmesis anzunehmen. – Man vgl. διέκ, παρέκ, ὑπέκ.
Bei Hom. u. andern Ep. wird ἐκ durch mehrere Wörter von seinem Genitiv getrennt, wie man wenigstens Fälle, wie ἐκ δ' ἔβαλ' ἵππων Il. 11, 109 erkl.; bei denselben wird es auch nicht selten dem casus nachgesetzt, z. B. τῆς δ' ἐξ ἀργύρεος τελαμὼν ἦν Il. 11, 38, in welchem Falle es am Ende des Verses, 14, 472 Od. 17, 518, oder wo noch ein genitiv folgt, wie Il. 5, 865 καύματος ἒξ ἀνέμοιο δυςαέος ὀρνυμένοιο, den Accent bekommt.
In der Zusammensetzung bedeutet es – 1) die Entfernung heraus, weg, z. B. ἐκβάλλω, ἔξειμι u. ä. – 2) den Ursprung, ἔκγονος. – 3) Vollendung, ein Herausarbeiten, ἐκβαρβαρόω, ἐξοπλίζω, ἐκπικρος.
-
11 ὑπο-μιμνήσκω
ὑπο-μιμνήσκω (s. μιμνήσκω), Einen woran gedenken machen, erinnern; ὑπέμνησέν τέ ἑ πατρός Od. 1, 321; υἱὸν νόστου ὑπομνήσουσα 15, 3; Thuc. 6, 19; σαυτὸν ὡς ἄνϑρωπος ὤν Isocr. 1, 21; auch τί; Etwas in Erinnerung bringen, ins Gedächtniß rufen, Her. 7, 171; πάλιν παλαιὸν ἄλγημ' ὑπέμνασας Soph. Phil. 1155; τὰ πραχϑέντα Plat. Phaedr. 741 a, u. öfter; auch τινά τι, Thuc. 7, 64; ὑπομίμνησκε ἡμᾶς, τί βούλει δηλοῦν Plat. Phil. 31 c; ὑπέμνησέ με ὁ λόγος, ὅτι Phaed. 88 d; Xen. Cyr. 6, 4,20; ὑπέμνησα ταῦτα ὑμᾶς Dem. 19, 25, vgl. 24, 15; auch τινί τι, ἴυγγά μοι δῆτ' ἀγαϑῶν ἑτάρων ὑπομιμνήσκεις Aesch. Pers. 950. – Pass. sich woran erinnern, perf. eingedenk sein, u. aor. erwähnen; Xen. Cyr. 6, 1,24; περί τινος ὑπεμνήσϑην Aesch. Pers. 321.
-
12 αγνωμονως
-
13 απο
ἀπ΄, перед придых. ἀφ΄, in elisione после существ. анастрофически ἄπο praep. cum gen.1) (при обознач. пространства) от, из, с(ἀ. τοῦ στρατοπέδου Ἀθέναζε Plat.; γᾶς ἀπ΄ Ἀσίδος ἐλθεῖν Aesch.)
ἀ. τετταράκοντα σταδίων τῆς θαλάττης Diod. — в 40 стадиях от моря;ἀφ΄ ἵππων μάχεσθαι Hom. — сражаться с колесницы;ἀ. χθονὸς ἀΐσσειν Hom. — подниматься с земли;ἀ. τινος γενέσθαι Her. — освободиться от чего-л., окончить что-л.;ἀπ΄ αἰῶνος ὀλέσθαι Hom. — расстаться с жизнью, умереть;μένειν ἀ. τινος Hom. — быть вдали от кого-л.;ἅψασθαί τι ἀ. τινος Hom. — привязать что-л. к чему-л.;ἀ. τραπεζῶν δειπνεῖν Plat. — обедать за столами2) (при обознач. времени) после, вслед за(ἀ. τούτου Her., Plut.)
ἀ. δείπνου Her. — после обеда;εὐθὺς ἀ. τινος Plut. — тотчас же после чего-л.;ἀ. μέσων νυκτῶν Arph. — пополуночи;ὅ ἀ. τῆς στρατηγίας Plut. — бывший полководец3) со времени, (начиная) с, с тех пор как(ἀπ΄ ἀρχῆς Aesch.; ἀφ΄ ἑσπέρας Xen.)
ἀ. παίδων Xen. — с детства;ἀφ΄ οὗ Thuc. — с тех пор как;ἀ. τοῦ πάνυ ἀρχαίου Thuc. — с древнейших времен4) вопреки, наперекор(ἀ. δόξης Hom.; ἀπ΄ ἐλπίδος Aesch.; ἀ. ἀνθρωπείου τρόπου Thuc.)
ἀ. θυμοῦ εἶναί τινι Hom. — быть не по сердцу, быть не по душе, быть ненавистным кому-л.5) без(ἀ. ῥυτῆρος σπεύδειν Soph.)
ἀπ΄ ἀκάνθης ῥόδον Anth. — роза без шипов;οὐκ ἀ. γνώμης Soph. — не без разумных оснований6) мимо, внеοὐκ ἀ. σκοποῦ οὐδ΄ ἀ. δόξης μυθεῖσθαι Hom. — говорить дело;
οὐκ ἀ. τοῦ πράγματος εἶναι Dem. — не отклоняться от вопроса7) ( при указании на средство или образ действия) посредством, путем, поἐμῆς ἀ. χειρός Hom. — моей рукой;
πεφνεῖν ἀ. βιοῖο Hom. — убить из лука;τὰ πραχθέντα ἀ. τινος Thuc. — совершенное кем-л.;ἀ. σπουδῆς Hom. — всерьез, ревностно, усердно;ἀ. τοῦ ἴσου и ἀ. (τῆς) ἴσης Thuc., Dem. — равным образом, одинаково;ἀ. γλώσσης Her., Thuc. и ἀ. στόματος Plat. — на словах, устно, по памяти;κρίνειν ἀ. τινος Dem. — судить на основании чего-л.;ἐπιγνῶναί τινα ἀ. τινος Polyb. — узнать кого-л. по чему-л.;ἀ. κυάμου Xen. — путем голосования;λογίζεσθαι ἀ. χειρός Arph. — считать по пальцам;ἀ. μιᾶς ὁρμῆς Thuc. — в едином порыве, единодушно;ἀ. τινος δειπνῆσαι Arph. — пообедать на чей-л. счет8) (при указании на материал, тему) из, о(ἀ. ξύλου πεποιημένος Her.; εἴδατα ἀ. μέλιτος Theocr.; ἀ. τινος συγκεκραμένος καὴ ἀ. τινος Plat.)
τὰ ἐβούλοντο πυθέσθαι ἀ. τινος Her. — то, что они хотели узнать о чем-л.;νόμος κείμενος ἀ. τινος Arph. — закон, установленный относительно чего-л.9) (при указании на происхождение, причину, связь; в переводе обычно опускается)οἱ ἀπ΄ Οἰδίπου Soph. — дети (потомки) Эдипа;
τρίτος ἀ. τινος Plat. чей-л. — потомок в третьем поколении:οἱ ἀ. Πελοποννήσου ξύμμαχοι Thuc. — пелопоннесские союзники;οἱ ἀ. τῆς πόλεως Polyb. — горожане;οἱ ἀ. τοῦ Πυθαγόρου Luc. — пифагорейцы;οἱ ἀ. σκηνῆς Plut. — актеры;οἱ ἀ. βήματος Plut. — ораторы;οἱ ἀ. βουλῆς Plut. ( в Риме) — сенаторы;οἱ ἀ. τῆς σκέψεως Sext. — скептики;ὅ ἀ. τινος φόβος Xen. — внушаемый кем-л. страх;τἀπ΄ ἐμοῦ Soph. — зависящее от меня;τὸ ἀ. σεῦ Her. — твое мнение;ἀ. τινος θαυμάζεσθαι Thuc. — вызывать удивление чем-л.;οἱ ἀ. γένους Plut. — знатные родом, но тж. члены рода;ἀ. δικαιοσύνης Her. — из чувства справедливости;ἀ. τοῦ αὐτομάτου Plat. — самопроизвольно;ἀ. τῆς παρούσης δυνάμεως Xen. — в меру наличной возможности;τιμᾶν τινα ἀ. τινος Plut. — чтить кого-л. ради кого-л.;ἀ. συμφορῶν Thuc. — вследствие несчастных случайностей10) (при указании на колич. выделение) из(εἷς ἀ. πολλῶν Soph.)
11) ценою или весом в(ἀ. ταλάντων ἑξήκοντα Dem.; ἀ. μυρίων χρυσῶν Polyb.)
-
14 κατακρίνω
A give as sentence against, :—[voice] Pass., τοῖσι κατεκέκρῐτο θάνατος sentence of death had been passed upon them, Hdt.7.146; κατακεκριμένων οἱ τούτων when this sentence has been given against him, Id.2.133;φυγὴν κατακριθείς Suid.
s.v. Ἱεροκλῆς: impers., ἂν κατακρῐθῇ μοι if sentence be given against me, X.Ap.7: Arc., c. dat. pers. et gen. rei, ὀσέοι ἂν χρηστήριον κακρίνη ἢ γνωσίαι κακριθήη τῶν χρημάτων anyone whom the oracle has condemned or who by judicial process has been condemned to forfeit his property, IG5(2).262.14, 15 (Mantinea, v B. C., = Class.Phil.20.137).2 c. acc. pers., condemn, v.l. in Antipho 4.4.2: c. acc. et inf.,κατέκρινάν μιν ἔκδοτον ἄγεσθαι Hdt.6.85
, cf. 9.93, Theoc. 23.23 (ubi sc. βαδίζειν); κ. τινὰ θανάτῳ Ev.Matt.20.18
, cf. J. BJ5.13.1;εἴκοσι δραχμαῖς IG5(1).1390.161
(Andania, i B. C.): c. acc. rei, deem guilty of a thing,κ. πολλὴν ἄνοιάν τινων Arist.Rh.Al. 1423b29
;ψευδολογίαν τινός J.AJ3.14.4
:—[voice] Pass., to be condemned, X.HG 2.3.54;ψήφῳ θανάτου E.Andr. 496
codd. (anap.), cf. Phld.Herc.1251.18;ἀποθνῄσκειν X.Hier.7.10
; also of the crime,τὰ ὁμολογούμενα τῶν πραγμάτων ὑπὸ τοῦ νόμου -κέκριται Antipho 3.1.1
; (Egypt, i A. D.).II [voice] Pass., simply, to be judged, deemed, .Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κατακρίνω
-
15 παρεκτίθημι
II [voice] Med., expose one's child, Sch. E.Andr.69.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παρεκτίθημι
-
16 πράσσω
πράσσω, [dialect] Ep. and [dialect] Ion. [full] πρήσσω, [dialect] Att. [full] πράττω (first in IG12.7.11, al., Ar. and X.), Cret. [full] πράδδω Leg.Gort.1.35: [tense] fut. πράξω, [dialect] Ion. πρήξω: [tense] aor. ἔπραξα, [dialect] Ion. ἔπρηξα: [tense] pf. πέπραχα, [dialect] Ion. πέπρηχα, (trans.) Hdt.5.106, X.HG5.2.32, Cyr.3.1.15, Din.3.21, Men.619, IG9(2).517.36 (Larissa, iii B. C.), PHib.1.80.11 (iii B. C.), (intr.) Pl.Com.187 codd., Arist.Rh.Al. 1440a36: [tense] plpf. ἐπεπράχει ([etym.] ν) (trans.) X. l.c., (intr.) App. BC5.83: [tense] pf. 2 πέπρᾱγα, [dialect] Ion. πέπρηγα, (intr.) Pi.P.2.73, Hdt.2.172, Ar.Pl. 629, Ra. 302, X.HG1.4.2, (trans.) Arist.EN 1168b35, al., SIG 364.70 (Ephesus, iii B. C.): [tense] plpf. ἐπεπράγεσαν (intr.) Th.2.4,7.24:— [tense] pf. πέπραγα [dialect] Att., πέπραχα Hellenistic, acc. to Moer.p.293 P., Phryn. PSp.103 B., but see above:—[voice] Med., [tense] fut.A , X. HG6.2.36 (also in pass. sense, Pi.P.4.243 (prob.), Pl.R. 452a): [tense] aor. , Th.4.65, etc.:—[voice] Pass., [tense] fut. (v.supr.), alsoπραχθήσομαι Aeschin.3.98
, Arist.Rh. 1359a11, etc.; [tense] fut. 3πεπράξομαι S.OC 861
, Ar.Av. 847, Eup.9.3 D.: [tense] aor. , Th.4.54, etc.: [tense] pf.πέπραγμαι A.Pr.75
, etc. (sts. in med. sense, v. infr. vi). [[pron. full] ᾱ by nature, as is shown by the [dialect] Ion. form πρήσσω, and by the accent in πρᾶγμα, πρᾶξις, etc.]I in [dialect] Ep. only, pass through, pass over,δὶς τόσσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆμεν Od.9.491
;ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον Il.14.282
, 23.501;ῥίμφα πρήσσουσι κέλευθον Od.13.83
;ὁδὸν πρήσσουσιν ὁδῖται h.Merc. 203
: c. gen.,ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο Il.24.264
, Od.15.219; ὄφρα πρ. ὁδοῖο ib.47;ἵνα πρήσσῃσιν ὁδοῖο 3.476
: Gramm. note that this sense is found only in [tense] pres., An.Ox.1.355, EM688.1.II experience certain for- tunes, fare well or ill,ὁ στόλος οὕτως ἔπρηξε Hdt.3.26
, cf.4.77, Th.7.24; soὡς ἔπρηξε Hdt.7.18
;κατὰ νόον π. Id.4.97
, cf. Ar.Eq. 549;πράξασαν ὡς ἔπραξεν A.Ag. 1288
;εὖ πέπραγεν, ὅτι.. Pi.P.2.73
, cf. Hdt.1.24,42, etc.;φλαύρως π. τῷ στόλῳ Id.6.94
;π. καλῶς A.Pr. 979
;χαλεπώτατα π. Th.8.95
;ταπεινῶς π. Isoc.5.64
;ὅστις καλῶς πράττει, οὐχὶ καὶ εὖ πράττει; Pl.Alc.1.116b
;π. εὐτυχῶς S.Ant. 701
; ; μακαρίως, εὐδαιμόνως, Ar.Pl. 629, 802: freq. with neut. Pron. or Adj.,εὖ π. τι S.OT 1006
, cf. OC 391;μηδὲν εὖ π. X.Mem.1.6.8
;χρηστόν τι π. Ar.Pl. 341
;καλά Th.6.16
;χείρω Id.7.71
; ;πάντ' ἀγαθά Ar.Ra. 302
, cf. Eq. 683 (lyr.); (anap.);πολλὰ καὶ ἀγαθά X.An.6.4.8
;οἷον ἥθελεν S.OC 1704
(lyr.);πράξας ἅπερ ηὔχου E.Or. 355
(anap.), cf.X.Mem.3.9.14.III achieve, effect, accomplish,οὔ τι Il.1.562
, 11.552, Od.2.191, etc.; , cf. 16.88;χρῆμα μὲν οὐ πρήξεις, σὺ δ' ἐτώσια πόλλ' ἀγορεύσεις Hes.Op. 402
; κλέος ἔπραξεν won it, Pi.I.5(4).8; ἔπραξε δεσμόν achieved bondage, i.e. brought it on himself, Id.P.2.40;τινὰ Νηρεΐδων π. ἄκοιτιν Id.N.5.36
; ὕμνον π. grant power of song, ib.9.3; λεόντεσσι π. φόνον do slaughter upon them, ib.3.46;τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν π. Hdt.5.113
; π. εἰρήνην, φιλίαν, bring it about, D.3.7, 18.162; π. τι παρά τινος get something from.., ;ἐλπὶς πράξειν τι παρὰ τῶν θεῶν ἀγαθόν Isoc.2.20
; also, attempt, plot,δήμου κατάλυσιν And.3.6
: c. dat. pers.,δαίμοσιν π. φίλα A.Pr. 660
;Αοξίᾳ χάριν E. Ion37
, cf. 896 (lyr.), El. 1133, etc.;σὺ τοῦτο πράξεις ὥστε..; A.Eu. 896
:—[voice] Pass.,πέπρακται τοὖργον Id.Pr.75
;φεῦ φεῦ πέπρακται E.Hipp. 680
;τὰ πεπραγμένα Pi.O.2.15
, etc.;ἡ ἐπὶ τοῖς πεπρ. ἀδοξία D. 1.11
;τὰ πεπρ. λῦσαι Id.24.76
;τὰ πραχθέντα A.Pr. 683
, etc.; τὰ ἔργα τῶν πραχθέντων the facts of what took place, Th.1.22; .2 abs., effect an object, be successful,δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα νέεσθαι Od.3.60
;ἔπρηξας καὶ ἔπειτα Il.18.357
.3 of sexual intercourse,ἐπράχθη τὰ μέγιστα Theoc.2.143
.4 to be busy with, σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ' mind your own business, S.El. 678;πράττων ἔκαστος τὸ αὑτοῦ Pl. Phdr. 247a
, cf. Plt. 307e;τὰ αὑτοῦ π. καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν Id.R. 433a
, cf. 400e, etc. (whereas πολλὰ π. = πολυπραγμονεῖν, Hdt.5.33, E.HF 266, Ar.Ra. 228, etc.);φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ πολυπραγμονήσαντος Pl.Grg. 526c
, cf. Ap. 33a, etc.; οὐδ' εὖ.. οἰκοῦνται αἱ πόλεις, ὅταν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσι (ironical) Id.Alc.1.127b; μὴ τὰ αὑτῶν π. not to act their part, Id.R. 452c;π. τὰ δέοντα X.Mem. 3.8.1
.5 manage affairs, do business, act, εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι ib.2.9.4, cf. 2.8.6; πράττειν τὰ πολιτικὰ πράγματα, τὰ τῆς πόλεως, manage state-affairs, take part in government, Pl.Ap. 31d, Lys.16.20;τὰ Ἀθηναίων Pl.Smp. 216a
;οἱ τὰ κοινὰ π. καὶ πολιτευόμενοι Arist.Pol. 1324b1
: abs., without any addition, ἱκανωτάτω λέγειν τε καὶ πράττειν, of able statesmen, X.Mem.1.2.15, cf. 4.2.1,4;πολιτεύεσθαι καὶ π. D.18.45
, cf. 59, Pl.Prt. 317a.6 generally, transact, negotiate, manage, ; Θηβαίοις τὰ πράγματα π. manage matters for their interest, D.19.77:—so in [voice] Pass., τῷ Ἱπποκράτει τὰ.. πράγματα ἀπό τινων ἀνδρῶν.. ἐπράσσετο matters were negotiated with him by.., Th.4.76: but freq. abs., treat, negotiate, manage, act, οἱ πράσσοντες αὐτῷ ib. 110, cf. 5.76;π. πρός τινα Id.2.5
, 4.73, etc.; ἐς (v.l. πρὸς) τοὺς βαρβάρους, ἐς τοὺς Εἵλωτας, Id.1.131, 132:—[voice] Pass.,ἐπράττετο οὐ πρὸς τοὺς ἄλλους Aeschin.3.64
; alsoπ. τι ὑπὲρ τῶν κοινῶν D.26.2
;π. ὑπὲρ τῆς πόλεως τὰ πάτρια Id.59.73
;π. περὶ εἰρήνης X.HG6.3.3
;π. τῇ δύναιτο ἄριστα Hdt.5.30
;π. ὡς ἄριστα καὶ πιστότατα Th.1.129
; the traitors,Id.
4.89, 113:—folld. by dependent clauses, ; ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν, ὅπῃ ὠφελία τις γενήσεται ib.65; π. ὅπως πόλεμος γένηται ib.57; π. ὅπως τιμωρήσονται ib.56, cf. 3.4,70, etc.: c. acc. et inf.,μὴ δεῦρο πλεῖν τὴν ναῦν ἔπραττεν D.32.22
.b esp. of secret practices and intrigues, εἴ τι μὴ ξὺν ἀργύρῳ ἐπράσσετ' ἐνθένδ' unless some bribery was being practised, S.OT 125;καί τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις προδοσίας πέρι Th.4.121
, cf. 5.83;μετάστασις ἐπράττετο Lys.30.10
;τούτοις ἔπρασσον τὴν πόλιν Plb.4.17.12
; νῦν δ' αὔτ' Ἀτρεῖδαι φωτὶ παντουργῷ φρένας ἔπραξαν have jobbed them (the arms) away to a villain, S.Aj. 446.IV practise,πόνῳ π. θεοδμάτους ἀρετάς Pi. I.6(5).11
;δίκαια ἢ ἄδικα Pl.Ap. 28b
, etc.;ταῦτ' ἔπραξάν τε καὶ ἔλεξαν X.Cyr.5.1.1
; : then abs., act,π. ἔργῳ μὲν σθένος βουλαῖσι δὲ φρήν Pi.N.1.26
; ὡς πράττοντες as doing, Pl.R. 527a; μεθ' ἡμῶν ἔπραττεν, i. e. he took our side, Is.5.14.2 study,δράματα Suid.
s.v. Ἀριστοφάνης; συλλογισμούς Arr.Epict.2.17.27; ἐν τοῖς πραττομένοις in the poems which are now studied, made the subject of commentaries, Sch.Nic. Th.11.V c. dupl. acc. pers. et rei, πράττειν τινά τι do something to one, E.Hel. 1394, Isoc.12.93;ἀγαθόν τι π. τὴν πόλιν Ar. Ec. 108
.VI exact payment from one,αὐτοὺς ἑκατὸν τάλαντα ἔπρηξαν Hdt.3.58
; πράσσει με τόκον he makes me pay interest, Batr.185;π. τινὰ χρέος Pi.O.3.7
, cf. P.9.104;ὅσοι πράξεις πεπράγασιν SIG364.70
(Ephesus, iii B. C.);τοὐφειλόμενον π. Δίκη A.Ch. 311
(anap.); : freq. of tax-gatherers or other collectors of public debt, IG12.116.16, al., Pl.Lg. 774d;π. τὰς εἰσφοράς D.22.77
, etc.; φόρον ἔπρησσον παρ' ἑκάστων obtained or demanded from.., Hdt.1.106: c. acc. pers., press for payment,μὴ π. τοὺς ὀφειλέτας Plb.38.11.10
; π. τινά τι ὑπέρ τινος demand from one as the price for a thing, Luc.Vit.Auct.18: metaph., φόνον π. exact punishment or vengeance for a murder: hence, avenge, punish, A.Eu. 624;τὰ περὶ τὸν φόνον ἀγριωτέρως π. Pl.Lg. 867d
:—[voice] Pass., ὑπὸ βασιλέως πεπραγμένος φόρους called on to pay up the tribute, Th.8.5; πραχθεὶςὑπὸτῶνδε Lys.9.21
codd., cf. Pl.Lg. 921c:—[voice] Med., exact for oneself,πράξασθαί τινα μισθόν Pi.O.10(11).30
; ἀργύριον, χρήματα, Hdt.2.126, Th.4.65, cf. Ar.Ra. 561, etc.;τὴν διπλασίαν π. τὸν ὑποφεύγοντα Pl.Lg. 762b
, cf. Plb.5.54.11;π. τοὺς ἐξάγοντας τριακοστήν D.20.32
;πράσσεσθαι χρέος Antipho Fr.67
; φόρους πράσσεσθαι ἀπό, ἐκ τῶν πόλεων, Th.8.5, 37;παρ' αὐτῶν ἃ ὤφειλον Lys.17.3
, cf. And.2.11: metaph. of exacting punishment, etc.,μεγάλ' ἀντ' ὀλίγων ἐπράξαο Call.Lav.Pall.91
:—[voice] Pass. [tense] pf. and [tense] plpf. in med. sense, εἰ μὲν ἐπεπράγμην τοῦτον τὴν δίκην if I had exacted from him the full amount, D.29.2.VII c. acc. pers., πράττειν τινά deal with, finish off, euphem.,ἔπρασσε δ' ᾇπέρ νιν, ὧδε θάπτει A.Ch. 440
(lyr.); πεπραγμένοι is f.l.ib. 132. -
17 ἐν
ἐν, poet. [full] ἐνί, [full] εἰν, [full] εἰνί (Il.8.199, etc.), forms used by [dialect] Ep. and Lyric Poets as the metre requires, but only as f.l. in Trag.,A ; : Arc. and Cypr. [full] ἰν IG5(2).3.5, al., Inscr.Cypr.135.9 H., al.0-0PREP. WITH DAT. AND ACC. Radical sense, in, into.A WITH DAT.I OF PLACE,1 in,νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ Od.1.50
;ἐν δώμασ' ἐμοῖσιν Il.6.221
;ἐνὶ προθύροισιν 11.777
;κοίλῃσ' ἐνὶ νηυσί Od.2.27
; with names of cities or islands, as ἐν Ἀθήνῃς, ἐν Τροίῃ, Il.2.549, 162;ἡ ἐν Κερκύρᾳ ναυμαχία Th.1.57
;ἡ ἐν Σαλαμῖνι μάχη Isoc.5.147
(but in [dialect] Att. the Prep.is sts.omitted, as with Ἐλευσῖνι, Μαραθῶνι; where ἐν is used, it = in the district of..,ὲν Ἐλευσῖνι IG22.1028.11
, ἐμ Μαραθῶνι ib.1243.21): ἐν χερσὶν ἐμῇσι in my arms, Il.22.426;ἐνὶ θυμῷ Od.16.331
, etc.; ἐν αὑτῷ εἶναι to be in one's senses, be oneself, ἔτ' ἐν σαυτῷ (v.l. - τοῦ) ; also ἐν αὑτοῦ, cf. signf. 2.b ἐν τοῖς ἰχθύσιν in the fish-market, Antiph.125;ἐν τῷ μύρῳ Ar.Eq. 1375
; so ἐν τοῖν δυοῖν ὀβολοῖν ἐθεώρουν ἄν in the two-obol seats, D.18.28.2 elliptic, in such phrases asἐν Ἀλκινόοιο Od.7.132
, cf.Leg.Gort.2.21, etc.;εἰν Ἀΐδαο Il.22.389
, [dialect] Att. ἐν Ἅιδου (v. Ἅιδης): laterἐν τοῖς τινός PRev.Laws 38.1
(iii B. C.), Ev.Luc.2.49;ἐν ἡμετέρου Hdt.1.35
, 7.8.δ'; ἐμ Πανδίονος IG22.1138.8
; ἐν Δημοτιωνιδῶν ib.2.841b21; ἐν τῶν πόλεων ib. 12.56.14: mostly with pr.n., but sts. with Appellatives, as,ἐν ἀφνειοῦ πατρός Il.6.47
; ; ἐν παιδοτρίβου, ἐν κιθαριστοῦ, at the school of.., Ar.Nu. 973, Pl.Tht. 206a; ἐν γειτόνων (v. γείτων) ἐν αὑτοῦ ( αὑτῷ cod. Rav.) Ar.V. 642, cf. Men.Sam. 125;οὐκέτ' ἐν ἐμαυτοῦ ἦν Pl.Chrm. 155d
;ἐν ὑμῶν αὐτῶν γένεσθε Lib.Or. 35.15
.3 in, within, surrounded by,οὐρανὸς ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι Il.15.192
; after Hom., of clothing, armour, etc.,ἐν ἐσθῆτι Hdt.2.159
;ἐν πεπλώματι S.Tr. 613
;ἐν ἔντεσι Pi.O.4.24
; ἐν ὅπλοισι in or under arms, Hdt.1.13, etc.; also of particular kinds of arms, ἐν τόξοις, ἀκοντίοις, etc., equipped with them, dub.in X.Mem.3.9.2;ἐν μαχαίρῃ PTeb. 16.14
(ii B. C.);ἐν μεγάλοις φορτίοις βαδίζειν καὶ τρέχειν X. Cyr.2.3.14
;ἐν βαθεῖ πώγωνι Luc.Salt.5
.4 on, at or by,ἐν ποταμῷ Il. 18.521
, Od.5.466;ἐν ὄρεσσιν 19.205
;οὔρεος ἐν κορυφῇς Il.2.456
;ἐν θρόνοις Od.8.422
; νευρὴ ἐν τόξῳ the string on the bow, Il.15.463;ἐν [ξίφει] ἧλοι 11.29
; κατεκλάσθη ἐνὶ καυλῷ ἔγχος was broken off at or by the shaft, 13.608; ; ἐν οἴνῳ at wine, prob. in Call.Epigr.23, Luc.Dem.Enc.15.5 in the number of, amongst, freq.in Hom., ἐν Δαναοῖσι, προμάχοισι, μέσσοισιν, νεκύεσσι, Il.1.109, 3.31, 7.384, Od. 12.383, al.;οἴη ἐν ἀθανάτοισιν Il. 1.398
; and with Verbs of ruling,ἐν δ' ἄρα τοῖσιν ἦρχ' 13.689
;ἀνδράσιν ἐν πολλοῖσι.. ἀνάσσων Od.19.110
;φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον Pi.P.3.21
; ;ἐν γυναιξὶν ἄλκιμος E.Or. 754
:—for ἐν τοῖς c. [comp] Sup., V. ὁ.b in the presence of,ἐν πᾶσι Od.2.194
; ;λέγοντες ἐν τῷ δήμῳ Pl.R. 565b
;μακρηγορεῖν ἐν εἰδόσι Th.2.36
;ἔλεγον ἐν τοῖς τριάκοντα Lys.12.6
;ἐν τοῖς ὄχλοις εἰπεῖν Isoc.3.21
; λέγειν ἐν ἀνδράσιν (of a woman) Lys.32.11; of a trial, διαγωνίζεσθαι, διαδικάζεσθαι ἔν τισι, Pl.Grg. 464d, Lg. 916b; .6 in one's hands, within one's reach or power, ;δύναμις γὰρ ἐν ὑμῖν Od.10.69
(comp. the Homeric phrasesθεῶν ἐν γούνασι κεῖται Il.17.514
;ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου 16.630
); freq. in Hdt. and [dialect] Att., ἔστιν ἔν τινι, c. inf., it depends on him to.., rests with him to..,ἔστιν ἐν σοὶ ἢ.. ἤ.. Hdt.6.109
, cf. 3.85, etc.; ;ἐν σοὶ γάρ ἐσμεν Id.OT 314
; ; ;ἐν τῷ θεῷ τὸ τέλος ἦν, οὐκ ἐμοί D.18.193
; also ἐν τούτῳ εἰσὶν πᾶσαι αἱ ἀποδείξεις depend on this, Pl.Prt. 354e; ἐν τούτῳ λύεται ἡ ἀπορία ἢ ἄλλοθι οὐδαμοῦ ib. 321e; ἔν γ' ἐμοί so far as rests with me, S.OC 153 (lyr.);ἐν δὲ σοὶ λελείψομαι E.Hipp. 324
; also ἐν ἐμοί in my judgement, S.OC 1214 (lyr.); ἐν θεοῖς καλά in the eyes of the gods, Id.Ant. 925.7 in respect of,ἐν πάντεσσ' ἔργοισι δαήμονα φῶτα Il.23.671
; ἐν γήρᾳ σύμμετρός τινι in point of age.., S. OT 1112; ἐν ἐμοὶ θρασύς in my case, towards me, Id.Aj. 1315; ἐν θανοῦσιν ὑβριστής ib. 1092; ἡ ἐν τοῖς ὅπλοις μάθησις Pl.La. 190d; also οὐδὲν δεινὸν μὴ ἐν ἐμοὶ στῇ stop with me, Id.Ap. 28b.8 in a pregnant construction with Verbs of motion, into; implying both motion to and subsequent position in a place, ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν fell [to the dust and lay] in it, Il.4.482, etc.;βάλον ἐν κονίῃσι 5.588
;νηῒ δ' ἐνὶ πρύμνῃ ἔναρα θῆκ' 10.570
;ἐν χερσὶ τιθέναι 1.441
, etc.;ἐν χερσὶ βαλεῖν 5.574
; ἐν στήθεσσι μένος βαλεῖν ib. 513;ἐν Τρωσὶν ὄρουσαν 16.258
;ἐν χερσὶ πεσέειν 6.81
;λέων ἐν βουσὶ θορών 5.161
;ἐν δ' οἶνον ἔχευεν ἐν δέπαϊ χρυσέῳ Od.20.261
;ἐν τεύχεσσιν ἔδυνον Il.23.131
: in Trag. and [dialect] Att.,ἐν ποίμναις πίτνων S.Aj. 184
(lyr.), cf. 374 (lyr.);ἐν χωρίῳ ἐμπεπτωκώς Th.7.87
; ;ἐν τόπῳ καταπεφευγέναι Pl.Sph. 260c
;ἐν ᾅδου διαπορευθείς Id.Lg. 905b
;ῥιπτοῦντες σφᾶς ἐν τῇ θαλάσσῃ Arr.An.1.19.4
; later, with Verbs of coming and going,διαβάντες ἐν τῇ Σάμῳ Paus.7.4.3
, cf. LXX To.5.5, Arr.Epict.1.11.32, etc.: τὸν ἐν Σικελίᾳ πλοῦν is f.l. in Lys. 19.43 codd.9 πίνειν ἐν ποτηρίῳ to drink from a cup, Luc.DDeor. 6.2;ἐν ἀργύρῳ πίνειν Id.Merc.Cond.26
;ἐν μικροῖς D.L.1.104
.10 ἄργυρος ἐν ἐκπώμασι silver in the form of plate, Plu.2.260a; ἐμ φέρνῃ, ἐν θέματι, as a dowry, pledge, PPetr.1p.37, PTeb.120.125 (i B. C.).11 in citations, ἐν τοῦ σκήπτρου τῇ παραδόσει in the passage of the Il. describing this, Th.1.9, cf. Pl.Tht. 147c, Phlb. 33b.II OF STATE, CONDITION or POSITION:1 of outward circumstances,ἐν πολέμῳ Od.10.553
;ἐν δαιτί Il.4.259
;ἐν καρὸς αἴσῃ 9.378
;ἐν μοίρῃ Od.22.54
;οὑμὸς ἐν φάει βίος E.Ph. 1281
; ἐν γένει εἶναί τινι to be related to.., S.OT 1016; of occupations, pursuits, ἐν φιλοσοφίᾳ εἶναι to be engaged in philosophy, Pl.Phd. 59a, cf. R. 489b; οἱ ἐν ποιήσι γενόμενοι poets, Hdt.2.82; οἱ ἐν τοῖς πράγμασι ministers of state, Th.3.28; οἱ ἐν τέλει the magistrates, Id.7.73, etc.;τοὺς ἐν ταῖς μοναρχίαις ὄντας Isoc.2.5
;ὁ ἐν ταῖς προσόδοις PPetr.1p.62
; ὁ μάντις ἦν ἐν τῇ τέχνῃ in the practice of it, S.OT 562.2 of inward states, of feeling, etc., ἐν φιλότητι, ἐν δοιῇ, Il.7.302,9.230;ἐν φόβῳ γενέσθαι Pl.R. 578e
;οὐκ ἐν αἰσχύνῃ τὰ σά E.Ph. 1276
;ἐν σιωπῇ τἀμά Id. Ion 1397
; ἐν ὀργῇ ἔχειν τινά to make him the object of one's anger, Th.2.21; ἐν ἔριδι εἶναι ibid.; ἐν αἰτίᾳ σχεῖν τινά to blame him, Hdt.5.106;ἐν αἰτίᾳ βαλεῖν S.OT 656
(lyr.); ἐν αἰτίᾳ εἶναι to have the blame, X.Mem. 2.8.9, etc.;οἱ ἐν ταῖς αἰτίαις D.Ep.2.14
.3 freq. with neut. Adj., ἐν βραχεῖ, = βραχέως, S.El. 673; ἐν τάχει, = ταχέως, Id.OT 765, etc.; ἐν καλῷ ἐστί, = καλῶς ἔχει, E.Heracl. 971; ἐν ἀσφαλεῖ [ ἐστί] Id.IT 762; ἐν εὐμαρεῖ [ ἐστί] Id.Hel. 1227;ἐν ἐλαφρῷ ποιήσασθαι Hdt.3.154
; ἐν ἴσῳ, = ἴσως, ἐν ὁμοίῳ, = ὁμοίως, Th.2.53: less freq. in pl., ἐν ἀργοῖς, = ἀργῶς, S.OT 287; ἐν κενοῖς, = κενῶς, Id.Aj. 971: with a Subst., ἐν δίκᾳ, = δικαίως, opp. παρὰ δίκαν, Pi.O.2.16, cf. S.Tr. 1069, Ar.Eq. 258, Pl.R. 475c, al.; , cf. Pl. Epin. 977b.III OF THE INSTRUMENT, MEANS or MANNER,ἐν πυρὶ πρήσαντες Il.7.429
;δῆσαι ἐνὶ δεσμῷ 5.386
, cf. Od.12.54, etc.; but in most cases the orig. sense may be traced, to put in the fire and burn, infetters and bind, etc.; soἐν πόνοις δαμέντα A.Pr. 425
(lyr.); ἔζευξα πρῶτος ἐν ζυγοῖσι κνώδαλα ib. 462;ἔργον ἐν κύβοις Ἄρης κρινεῖ Id.Th. 414
; also ἐν ὀφθαλμοῖσιν or ἐν ὄμμασιν ὁρᾶσθαι, ἰδέσθαι, to see with or before one's eyes, i.e. have the object in one's eye, Il.3.306, Od.10.385, etc.; ; alsoἐν ὠσὶ νωμῶν ὄρνιθας A.Th.25
; also ἐν λιταῖς by prayers, S.Ph.60; ἐν δόλῳ by deceit, ib. 102; ἐν λόγοις by words, A.Ch. 613 (lyr.);ἀπέκτειναν ἐν τῇ προφάσει ταύτῃ Lys.13.12
, cf. Antipho 5.59;ψαύειν ἐν κερτομίοις γλώσσαις S.Ant. 961
(lyr.); ; esp. with Verbs of showing,σημαίνειν ἐν ἱεροῖς καὶ οἰωνοῖς X.Cyr.8.7.3
; τὰ πραχθέντα.. ἐν.. ἐπιστολαῖς ἴστε ye know by letters, Th.7.11;ἐν τῇδε ῥάβδῳ πάντα ποιήσεις Ezek.Exag. 132
, cf. PMag.Osl.1.108.2 of a personal instrument,ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια Ev.Matt.9.34
.IV OF TIME,ὥρῃ ἐν εἰαρινῇ Il.16.643
;ἐν νυκτί Hdt.6.69
, X. Smp.1.9;ἐν χρόνῳ μακρῷ S.Ph. 235
, OC88; ἐν τούτῳ (sc. τῷ χρόνῶ) in this space of time, Hdt.1.126, etc.; ἐν ᾧ (sc. χρόνῳ) during the time that, S.Tr. 929, etc. (also );ἐν ὅσῳ Th.3.28
; ἐν ταῖς σπονδαῖς in the time of the truce, X.An.3.1.1;ἐν τῇ ἑορτῇ Th.7.73
(but in some phrases the ἐν is omitted, as μυστηρίοις in the course of the mysteries, Ar.Pl. 1013; τραγῳδοῖς at the performance of.., Aeschin.3.36).b ἐν ἄρχοντι Μητροδώρῳ during the archonship of M., IG7.1773 (Thebes, ii A. D.); ἐν ἄρχοντι Σύλλᾳ ib.3.113.2 in, within,ἐν ἡμέρῃ Hdt.1.126
;ἐν ἔτεσι πεντήκοντα Th.1.118
;ἐν τρισὶ μησί X.HG1.1.37
, etc.; μυρίαις ἐν ἁμέραις in, i.e. after, countless days, E.Ph. 305 (lyr.);ἐν ἡμέραις πολλαῖς νοσῆσαι Procop.Arc.9.35
.V OF NUMBERS generally, ἐν δυσὶ σταδίοις within two stadia, D.S.20.74, cf. 19.39, dub. in Th.6.1.2 with gen. of price,ἐν δύο ταλάντων LXX 3 Ki.16.24
.B WITH Acc., into, on, for, Arc.ἰν, νόμος ἰν ἄματα πάντα IG5
(2).5; γράψαι ἐν χάλκωμα ib.511; ἐν πελτοφόρας ἀπεγράψατο ib.7.210 ([place name] Aegosthenae), etc.; also poet.,ἐν πάντα νόμον Pi.P.2.86
.C WITHOUT CASE, AS ADVERB, in the phrase ἐν δέ..,2 and among them, Il.2.588, etc.; in Hdt., mostly ἐν δὲ δή .. 3.39, 5.95; orἐν δὲ καί.. 2.43
, 172, 176.3 and besides, moreover (not in [dialect] Att. Prose), S.Aj. 675, OT 181 (lyr.), al.;ἐν δ' ὑπέρας τε κάλους τε πόδας τ' ἐνέδησεν ἐν αὐτῇ Od.5.260
.4 ἔνι, = ἔνεστι, ἔνεισι, Il.20.248, etc.D POSITION: ἐν freq. stands between its Subst. and the Adj. agreeing therewith, Il.22.61, B.5.41, etc.: without an Adj.,τῷ δ' ἐν ἐρινεός ἐστι μέγας Od.12.103
: most freq. in Hom. in the form ἐνί, which is then written by anastrophe ἔνι, Il.7.221, Od.5.57; in Pi. between Subst. and gen.,χόρτοις ἐν λέοντος O.13.44
, al.--One or more independent words sts. come between the Prep. and its dat., as in Od.11.115; also in Prose, Hdt.6.69.E IN COMPOS.,I with Verbs, the Prep. mostly retains its sense of being in or at a place, etc., c. dat., or folld. by εἰς.. , or ἐν..: in such forms as ἐνορᾶν τινί τι, in translating, we resolve the compd., to remark a thing in one.b also, at a person, ἐγγελᾶν, ἐνυβρίζειν τινί.2 with Adjs., it expressesa a modified degree, as in ἔμπηλος, ἔμπικρος, ἔνσιμος, rather...b the possession of a quality, as in ἔναιμος with blood in it, ἐνάκανθος thorny: ἔμφωνος with a voice: ἔννομος in accordance with law, etc.II ἐν becomes ἐμ- before the labials β μ π φ ψ; ἐγ- before the gutturals γ κ ξ Χ; ἐλ- before λ; ἐρ- before ρ; rarely ἐς- before ς; but Inscrr. and Papyri often preserve ἐν- in all these cases. -
18 λέγω
λέγω (Hom.+; on the mng. of the word ADebrunner, TW IV 71–73) impf. ἔλεγον (3 pl. ἔλεγαν s. B-D-F §82 app.; Mlt-H. 194; KBuresch, RhM 46, 1891, 224). Only pres. and impf. are in use; the other tenses are supplied by εἶπον (q.v., also B-D-F §101 p. 46; Mlt-H. 247), but the foll. pass. forms occur: fut. 3 sg. λεχθήσεται; aor. ptc. fem. sg. λεχθεῖσα (SyrBar 14:1), neut. pl. τὰ λεχθέντα (Jos. 24, 27; Esth 1:18; Papias, Just.), 3 sg. ἐλέχθη and pl. ἐλέχθησαν; pf. 3 sg. λέλεκται; plupf. ἐλέλεκτο; pf. ptc. λελεγμένος (all Just.; B-D-F §101) ‘say’ (beginning w. Hes. [Hom. uses the word in the senses ‘gather, collect’, as Il. 11, 755 al., and mid. ‘select’, as Il. 21, 27, and esp. of stories that one elects to ‘tell over’ or ‘recount’, as Od. 14, 197] and more freq. in Pind.; the usual word since the Attic writers; ins, pap, LXX, pseudepigr., Philo, Joseph., apolog.).① to express oneself orally or in written form, utter in words, say, tell, give expression to, the gener. sense (not in Hom., for this εἶπον, ἐν[ν]έπω, et al.)ⓐ w. an indication of what is saidα. in the acc. ταύτην τ. παραβολήν Lk 13:6. (τὴν) ἀλήθειαν (Teles p. 4, 14; TestAbr A 16 p. 97, 27 [Stone p. 42]) J 8:45f; Ro 9:1; 1 Ti 2:7. ἀληθῆ (cp. Herodian 4, 14, 4) J 19:35. παροιμίαν οὐδεμίαν 16:29. τὶ καινότερον Ac 17:21 (w. ἀκούω as Pla., Prot. 310a; Dio Chrys. 3, 28; 4, 37). τί λέγουσιν what they say Mt 21:16; cp. Lk 18:6; 1 Cor 14:16. τί λέγω; what shall I say? Hb 11:32. ὸ̔ λέγει Lk 9:33; cp. 2 Ti 2:7; Phlm 21. ἃ λέγουσιν 1 Ti 1:7; AcPlCor 1:9. ταῦτα (τοῦτο) λ. (Jos., Vi. 291) Lk 9:34; 11:45b; 13:17; J 2:22; τοιαῦτα λ. Hb 11:14. τὸ αὐτὸ λέγειν be in agreement (not only in words: Thu. 4, 20, 4; 5, 31, 6; Polyb. 2, 62, 4; 5, 104, 1; Jos., Ant. 18, 375; 378) 1 Cor 1:10.—Also τινί τι tell someone someth. παραβολὴν αὐτοῖς Lk 18:1. μυστήριον ὑμῖν 1 Cor 15:51. τ. ἀλήθειαν ὑμῖν J 16:7. ὸ̔ λέγω ὑμῖν Mt 10:27. μηδενὶ λ. τοῦτο Lk 9:21. οὐδὲν αὐτῷ λέγουσιν they say nothing to him J 7:26. ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν 2 Th 2:5.—τὶ πρός τινα (Pla, Gorg. 465a) παραβολὴν πρὸς αὐτούς Lk 5:36; cp. 14:7; 20:9.—24:10; 11:53 v.l. W. double acc. ἀδύνατα ταῦτα εἴρηκας Hm 11:19.β. by direct discourse or direct question foll., mostly abs. (extremely freq.) Mt 9:34; 12:44; Mk 3:30; Lk 5:39; J 1:29, 36; 1 Cor l2:3; Js 4:13. Also oft. introduced by recitative ὅτι Mt 9:18; Mk 1:15; 2:12; 3:21f; 5:28; 6:14f (on the textual problem s. FNeirynck, ETL 65, ’89, 110–18), 35; 7:20; Lk 1:24; 4:41; 17:10; 21:8 v.l.; J 6:14; 7:12; 8:33; Ac 2:13; 11:3 and oft.—καὶ ἔλεγεν Mk 4:21, 24, 26, 30 may = he used to say (so that they might memorize): WEssame, ET 77, ’66, 121.γ. by indirect discourse or indirect question foll.; abs. Mt 21:27; Mk 11:33c; Lk 20:8.—Introduced by ὅτι (Diod S 11, 4, 3; 11, 6, 2; 14, 4, 3; Petosiris, Fgm. 14c; Jos., Bell. 4, 543) Lk 22:70; Ac 20:23.—In acc. w. inf. τίνα λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τ. υἱὸν τ. ἀνθρώπου; Mt 16:13; cp. vs. 15; Lk 9:20; 11:18; 23:2b; 24:23b; J 12:29a; Ac 4:32; 8:9; 17:7.—W. the inf. only Lk 24:23a; Js 2:14; 1J 2:6, 9.ⓑ w. indication of the pers. or thing about which someth. is said, or that is meant by someth.α. by a prep. περί τινος (Soph., Thu. et al.) οἱ Φαρισαῖοι ἔγνωσαν ὅτι περὶ αὐτῶν λέγει the Pharisees perceived that he was talking about them Mt 21:45. λέγει περὶ αὐτοῦ he said concerning him J 1:47; cp. 2:21; 11:13; 13:18, 22. εἴς τινα (Eur., Med. 453; X., Mem. 1, 5, 1) Ac 2:25; Eph 5:32. ἐπί τινα Hb 7:13. πρός τινα Lk 12:41; Hb 1:7.β. by the acc. alone mean someone or someth. (Demosth. 18, 88; Diod S 15, 23, 5; Phalaris, Ep. 142, 1 ἣν λέγω; Ael. Aristid. 48, 35 K.=24 p. 474 D.: τὸν Φιλάδελφον λέγων; Aelian, NA 8, 3 ὸ̔ δὲ λέγω, τοιοῦτόν ἐστιν, VH 3, 36; Lucian, Dial. Deor. 3; 10, 2; 2 Macc 14:7; Jos., Ant. 6, 86; TestSol 4:6 D τὸν δύστηνον λέγω γέροντα; Just., D. 130, 2 μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, λέγω Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ …) τ. ἄνθρωπον τοῦτον ὸ̔ν λέγετε this man whom you mean Mk 14:71. ἔλεγεν τὸν Ἰούδαν J 6:71. συνείδησιν λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ I mean not your own conscience 1 Cor 10:29. τοῦτο δὲ λέγω but this is what I mean Gal 3:17; cp. 1 Cor 1:12a (Ptolem., Apotel. 2, 3, 12; 2, 11, 1 λέγω δέ … but I mean).—Mt 26:70; Mk 14:68; Lk 22:60. Cp. 4 end.γ. w. an indication of the one to whom someth. is said (on the synoptics and Ac s. WLarfeld, Die ntl. Ev. 1925, 237f); mostly in dat. (Aeschyl., Ag. 103; Herodas 4, 42 σοί; POxy 413, 99; s. also 1aα above) Mt 8:7; Mk 2:8, 17f; Lk 3:7; 5:24; J 1:39, 41, 43 and oft.—πρός τινα (Epict. 2, 17, 34 πρὸς ἄλλους ἐρεῖς; TestSol 1:6 D λέγει Νάθαν πρὸς τὸν ἄγγελον; ApcEsdr 6:16; s. also 1aα above) Mk 4:41; 16:3; Lk 4:21; 8:25 (λ. πρὸς ἀλλήλους as Jos., Ant. 2, 108; 9, 239); 9:23; 12:1; 16:1; J 2:3; 3:4; Ac 2:12; 28:4. μετά τινος: ἔλεγον μετʼ ἀλλήλων they said to each other J 11:56.δ. in other (s. 1aα, 1bα, 1bγ) prep. uses ἀφʼ ἑαυτοῦ (=ἀπὸ σεαυτοῦ v.l.) σὺ τοῦτο λέγεις; do you say this of your own accord? J 18:34 (TestAbr A 15 p. 95, 26 [Stone p. 38] al.). εἴς τινα against someone Lk 22:65. τὶ περί τινος say someth. about or concerning someone J 1:22; Ac 8:34; Tit 2:8. λ. περὶ τοῦ ἱεροῦ, ὅτι say, with reference to the temple, that Lk 21:5. τί σὺ λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι; what have you to say about him, since? J 9:17b (λ. τι περί τινος, ὅτι as Jos., Bell. 7, 215). τινὶ περί τινος say to someone about someone w. direct discourse foll. Mt 11:7. Also πρός τινα περί τινος (Jos., C. Ap. 1, 279 πρὸς αὐτὸν περὶ Μωϋσέως) Lk 7:24. πρός τινα ἐπί τινος bring charges against someone before someone Ac 23:30 (λ. ἐπί τινος as Jos., Vi. 258). λ. περί (v.l. ὑπέρ) τινος say (someth.), speak in someone’s defense 26:1.ε. in connection w. adverbs and adv. exprs.: Λυκαονιστὶ λ. say in (the) Lycaonian (language) Ac 14:11. καλῶς correctly (X., Mem. 2, 7, 11; 3, 3, 4; TestJob 7:8; EpArist 125; 196) J 8:48; 13:13. ὡσαύτως in the same way Mk 14:31. ἀληθῶς λέγω ὑμῖν truly, I tell you Lk 12:44; 21:3. κατὰ ἄνθρωπον (s. ἄνθρωπος 2b) Ro 3:5; Gal 3:15. κατὰ συγγνώμην, οὐ κατʼ ἐπιταγήν (s. ἐπιταγή) 1 Cor 7:6; cp. 2 Cor 8:8. καθʼ ὑστέρησιν Phil 4:11.ζ. w. emphasis on a certain kind of saying: φωνῇ μεγάλῃ in a loud voice Rv 5:12; 8:13 (cp. TestSol 16:1). Also ἐν φωνῇ μεγάλῃ 14:7; 9. ἄγγελος ἐν φωνῇ λέγων GJs 20:4 (pap, s. deStrycker p. 387f). Opp. ἐν τῇ καρδίᾳ (cp. Ps 13:1) 18:7. Also ἐν ἑαυτῷ (TestAbr B 3 p. 107, 11 [Stone p. 62]; TestJob 23:8) Mt 3:9; 9:21; Lk 3:8; 7:39, 49; GJs 1:1,4; 3:1; 5:1; cp. 1:3 (codd.); 2:1 v.l.; 14:1 v.l.η. in quotations fr. scripture (but s. also Epict. 1, 28, 4 ὡς λέγει Πλάτων with a quotation) Ἠσαί̈ας λέγει Isaiah says Ro 10:16, 20; 15:12. Μωϋσῆς λέγει 10:19. Δαυὶδ λέγει 11:9. ἡ γραφὴ λέγει (Just., D. 56, 17; cp. Paus. 2, 16, 4 τὰ ἔπη λέγει=the epic poets say) 4:3; 10:11; Gal 4:30; 1 Ti 5:18; Js 4:5; cp. 2:23; J 19:24; 2 Cl 14:2. In the case of the quot. formula λέγει without the subj. expressed, ἡ γραφή or ὁ θεός is easily understood (B-D-F §130, 3; Rob. 392.—On the omission of the subj. [Just., D. 101, 1 al.] cp. Epict. 1, 24, 12 λέγει σοι ‘θὲς κτλ.’=someone says to you ‘lay aside [this and that sign of prestige]’). It could prob. be translated indefinitely it says: Ro 15:10; 2 Cor 6:2; Gal 3:16; Eph 4:8; 5:14. ὁ θεός is obviously the subj. (Clearch., Fgm. 69c; Epict. 1, 1, 10 λέγει ὁ Ζεύς, followed by a divine revelation to Epictetus) Hb 5:6. λέγει ὁ κύριος 2 Cl 13:2; cp. Hb 8:8–10 (λέγει κύριος Am 5:27; Is 1:18; Jer 9:24; ParJer 6:16 al.). W. the passage more definitely indicated (schol. on Pind., O. 7, 66 ἐν τοῖς Μουσαίου λέγεται; schol. on Apollon. Rhod. 3, 1179 Wendel v.l. ἐν τῇ γ´ τῆς Μουσαίου Τιτανογραφίας λέγεται ὡς) ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ γραφή Ro 11:2 (Epict. 2, 17, 34 τί λέγει Χρύσιππος ἐν τοῖς περὶ τοῦ ψευδομένου). Δαυὶδ λέγει ἐν βίβλῳ ψαλμῶν Lk 20:42 (Epict. 2, 19, 14 Ἑλλάνικος λέγει ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς with quot.). ἐν τ. Ὡσηὲ λέγει Ro 9:25. λέγει ἐν τῷ Ἠσαί̈ᾳ 2 Cl 3:5 (Just., D. 123, 8); cp. ἐν Δαυίδ Hb 4:7. ὁ νόμος λέγει (cp. Pla., Crito 12, 50c; Epict. 3, 24, 43 τί γὰρ λέγει; [i.e. ὁ νόμος θεῖος]) 1 Cor 14:34. λέγει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον Hb 3:7 (Just., D. 124, 1). Of words of Jesus: λέγει ὁ κύριος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ 2 Cl 8:5. λέγει ὁ κύριος 5:2; 6:1. λέγει αὐτός (i.e. ὁ Χριστός 2:7) 3:2. λέγει 4:2.θ. Hebraistic, though by no means limited to the OT (s. EKieckers, IndogF 35, 1915, 34ff; B-D-F §420; Mlt-H. 454), is the freq. use of λ. to introduceא. direct discourse (like לֵאמֹר), even though it is preceded by a verb of saying, or one that includes the idea of saying. Esp. λέγων is so used, as in the LXX, e.g. after ἀναβοᾶν, ἀνακράζειν Mk 1:23 (cp. Phlegon: 257 Fgm. 36, 3, 9 Jac. ἀνεκεκράγει λέγων), ἀπαγγέλλειν, ἀποκρίνεσθαι, ἀρνεῖσθαι, βοᾶν, γογγύζειν, διαγογγύζειν, διαλογίζεσθαι, διαμαρτύρεσθαι, διαστέλλεσθαι, διδάσκειν, δοξάζειν, εἰπεῖν Mt 22:1; Lk 12:16; 20:2 (s. B-D-F §101, p. 46; s. Rob. 882f; Kieckers, loc. cit. 36f), ἐμβριμᾶσθαι, ἐντέλλεσθαι, ἐπερωτᾶν, ἐπιτιμᾶν, ἐπιφωνεῖν, ἐρωτᾶν, κατηγορεῖν, κηρύσσειν, κράζειν, κραυγάζειν, λαλεῖν, μαρτυρεῖν, μεριμνᾶν, παραινεῖν, παρακαλεῖν, παρατιθέναι παραβολήν, προσεύχεσθαι, προσφωνεῖν, προφητεύειν, συζητεῖν, συλλαλεῖν, φωνεῖν, ψευδομαρτυρεῖν; s. these entries. Also after such verbs as denote an action accompanied by a statement of some kind: ἄγγελος κυρίου … ἐφάνη αὐτῷ λέγων appeared to him and said Mt 1:20; cp. 2:13; προσεκύνει αὐτῷ λ. fell before him and said 8:2; 9:18; cp. 14:33. ἅπτεσθαι 8:3; 9:29. ἔρχεσθαι Mk 5:35; Lk 18:3; 19:18 al.; cp. Lk 1:66; 5:8; 8:38; 15:9; Ac 8:10, 19; 12:7; 27:23f; 1 Cor 11:25 al.ב. the content of a written document (2 Km 11:15; 4 Km 10:6.—1 Macc 8:31; 11:57; Jos., Ant. 11, 26) ἔγραψεν λέγων (=יִכְתֹּב לֵאמֹר) he wrote as follows Lk 1:63.ג. orders or instructions to be carried out by other persons: ἔπεμψεν λέγων he sent and had them say Lk 7:19. ἀπέστειλεν λ. (Judg 11:14f; Jdth 3:1; JosAs 3:2; ParJer 3:21 al.) Mt 22:16; 27:19; Lk 7:20; 19:14; J 11:3. If the persons carrying out the orders are named, the ptc. can refer to them Mt 22:16 v.l.ד. When it is used w. the ptc. λ. appears in its finite forms ἐμπαίζοντες ἔλεγον they mocked and said Mt 27:41. προσελθὼν αὐτῷ λέγει he approached him and said Mk 14:45. διαρρήξας … λέγει he tore his clothes as he said vs. 63; cp. vs. 67; 15:35; Lk 6:20; J 1:36; Hb 8:8a al.—Also pleonastically (TestSol 2:2; TestJob 23:4; cp. Homeric ἀμειβόμενος προσέειπε Il. 3, 437 al., προσηύδα 14, 270 al.) ἀποκριθεὶς λέγει he answered Mk 8:29b; 9:5, 19; 10:24; 11:22; Lk 3:11; 11:45; 13:8. κράξας λέγει he cried out Mk 5:7; 9:24 (cp. TestAbr B 6 p. 109, 29 [Stone p. 66] κράζων καὶ λέγων; ApcEsdr 1:2 κράξας λέγων).ι. Now and then short exprs. with λ. are inserted as parentheses (B-D-F §465, 2; Rob. 434): πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν many, I tell you, will seek Lk 13:24. ἐν ἀφροσύνῃ λέγω 2 Cor 11:21b. ὡς τέκνοις λέγω 6:13.κ. ptc. w. the article τὰ λεγόμενα what was said (EpArist 215, 298; TestSol 15:13; ApcEsdr 2:15; Jos., Ant. 3, 85; 207; Just., D. 46, 4; 115, 1) Lk 18:34. προσεῖχον τ. λεγομένοις ὑπὸ τ. Φιλίππου (προσέχω 2b) Ac 8:6 (προσέχ. τοῖς λεγ. as Jos., Ant. 13, 303; τὰ λ. ὑπό τινος as Bell. 7, 56; 423; Esth 3:3, also Nicol. Dam.: 90 Fgm. 24, p. 408, 19 ὑπὸ τῶν μάντεων; Fgm. 30 p. 417, 23 Jac.; Epict. 1, 18, 1; SIG 679, 87). τὰ ἢ λεχθέντα ἢ πραχθέντα (Ps.-Libanius, Charact. Ep. p. 48, 18; 64, 18; Jos., C. Ap. 1, 55) Papias (2:15) in Eus., HE 3, 39, 15 (=Geb., Harn., Zahn 15, p. 72, 17).② to express oneself in a specific way, sayⓐ ask w. direct question foll: Mt 9:14; 15:1; 18:1; Mk 5:30f. ὁ διδάσκαλος λέγει the Master asks 14:14. W. dat. of pers. and a direct question foll.: Mt 9:28a; 15:34; 16:15; 20:6.ⓑ answer (Lucian, Syr. Dea 18; TestSol 5:8 al.; ApcMos 5) Mt 17:25; Mk 8:24; J 1:21; 18:17b. W. dat. of pers. and direct discourse: Mt 4:10; 8:26; 9:28b; 14:17; 15:33; 18:22; 19:7, 20 al. W. dat of pers. and direct discourse introduced by ὅτι Mt 19:8.ⓒ order, command, direct, enjoin, recommend more or less emphatically (Syntipas p. 9, 4; Num 32:27; TestSol 4:7 D; TestAbr A 17 p. 98, 21 [Stone p. 44]) τὶ someth. 2 Cl 6:4. ἃ λέγω Lk 6:46. τί τινι command someone (to do) someth. ὅ τι ἂν λέγῃ ὑμῖν J 2:5b (TestAbr A 4 p. 81, 8 [Stone p. 10]); cp. Ac 21:23 (s. Num 32:31). ὅ ὑμῖν λέγω, πᾶσιν λέγω, γρηγορεῖτε the order I give to you I give to everyone: be on your guard! Mk 13:37 (for the formal nuance cp. reff. at end of this parag.). Gener. w. dat. of pers. and direct discourse foll.: Mt 5:44; 6:25; 8:4, 9; 26:52; Mk 3:3, 5; 5:8; 6:10; Lk 6:27; 7:8; J 2:7f. W. dat. of pers. and inf. foll.: Rv 10:9; 13:14; w. an inf. and a negative forbid (X., An. 7, 1, 40) Mt 5:34, 39.—Here belongs χαίρειν τινὶ λέγειν (Epict. 3, 22, 64) extend a greeting to someone, since the greeting consists in saying χαῖρε=‘may you prosper’ 2J 10f. W. ἵνα foll. recommend that, tell to τῷ λαῷ λέγων … ἵνα πιστεύσωσιν Ac 19:4. οὐ περὶ ἐκείνης λέγω ἵνα ἐρωτήσῃ I do not recommend that anyone should pray about that (sin) 1J 5:16. W. inf. foll.: Ro 2:22.—τάδε λέγει is the formal style of one who is giving an order (introductory formula for the edicts of the Persian kings [IMagnMai 115, 4]; in the OT a favorite method of introducing a prophetic statement [Thackeray p. 11]) Ac 21:11, 8, 12, 18; 3:1, 7, 14 (s. Gerhard, Philol. 64, 1905, 27ff; Thieme 23; GRudberg, Eranos 11, 1911, 177f; LLafoscade, De epistulis imperatorum 1902, 63 and 77. Roman edicts gener. use the simple λέγει as in the praescriptio of SEG IX, 8 I, 1–3 αὐτοκράτωρ Καίσαρ Σεβαστὸς … λέγει; also by Augustus: Jos., Ant., 16, 162; s. MBenner, The Emperor Says ’75).ⓓ assure, assert; w. direct discourse foll. Esp. in the formulas λέγω σοι, λ. ὑμῖν, ἀμὴν (ἀμὴν) λ. ὑμῖν (TestAbr A 8 p. 85, 19f [Stone p. 18]) Mt 11:22; 12:31; 19:24; 23:39; Mk 11:24; Lk 4:25; 7:9, 28; 9:27.—Mt 5:26; 6:2, 5; 8:10; Mk 3:28; 9:41; 10:15; Lk 4:24; 18:17, 29; 23:43; J 1:51; 3:3, 5, 11; 5:19, 24f; 6:26, 32 al.ⓔ maintain, declare, proclaim as teaching, w. direct discourse foll.: Gal 4:1; 1J 2:4. Foll. by acc. and inf. (X., Symp. 5, 5) Mt 22:23; Mk 12:18; Lk 20:41; 23:2b; Ro 15:8; 2 Ti 2:18. Foll. by ὅτι and direct discourse Mk 12:35b; 1 Cor 15:12. W. dat. of pers. and direct discourse after ὅτι Mt 5:20, 22, 28, 32; 8:11 al. Someth. like interpret εἰς w. ref. to Eph 5:32.—σὺ λέγεις (that is what) you maintain Mt 27:11; Mk 15:2; Lk 23:3 (cp. σὺ εἶπας Mt 26:25 and s. εἶπον 1a). Cp. also Lk 22:70; J 18:37 (s. OMerlier, RevÉtGr 46, ’33, 204–19; Goodsp., Probs. 64–68 [strong affirmative, yes]; MSmith, JBL 64, ’45, 506–10 [intentionally ambiguous, so you say, Tannaitic Parallels to the Gospels, ’51, 27–30]; DCatchpole, NTS 17, ’70/71, 213–26). τί λέγει ἡ γνῶσις; what does Gnosis teach about this? With the answer in direct discourse B 6:9 (cp. Epict. 3, 13, 11 καὶ τί λέγει [i.e., ὁ λόγος ὁ τῶν φιλοσόφων=philosophy]; direct discourse follows).ⓕ of written communications (Hdt. 3, 40; 122; 8, 140; UPZ 68, 5 [152 B.C.]; Jos., Ant. 13, 80) 1 Cor 6:5; 7:6; 15:51; 2 Cor 6:13; 8:8; Gal 5:2; Phil 4:11; Col 2:4; Phlm 21, al. in Paul.③ to inform about / tell of someth., speak, report (Diog. L. 1, 31) τινί to someone Mk 7:36. τὶ about someth. (X., Cyr. 1, 2, 16 νῦν λέξομεν τὰς Κύρου πράξεις) τὴν ἔξοδον αὐτοῦ of his death (lit., departure) Lk 9:31. τὰ περὶ τ. βασιλείας Ac 1:3. τὰ γινόμενα ὑπʼ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν καὶ λέγειν it is a disgrace even to speak of the things they do Eph 5:12 (Demosth. 10, 27 ὸ̔ … οὔτε λέγειν ἄξιον). τινὶ περί τινος bring a report about someone to someone Mk 1:30; 8:30. Likew. τινί τινα Phil 3:18.④ to identify in a specific manner, call, name (Aeschyl. et al.) w. double acc. (Epict. 2, 19, 19 τί Στωικὸν ἔλεγες σεαυτόν; Diog. L. 8, 88 τὴν ἡδονὴν λέγειν τὸ ἀγαθόν=call pleasure the [real] good; 2 Macc 4:2; Just., D. 61, 1 ἀρχηστρατηγὸν ἑαυτὸν λέγει) τινά τι describe someone as someth. τί με λέγεις ἀγαθόν; why do you call me good? Mk 10:18; Lk 18:19. Δαυὶδ λέγει αὐτὸν κύριον David calls him Lord Mk 12:37. πατέρα ἴδιον ἔλεγεν τὸν θεόν he called God his Father J 5:18. οὐκέτι λέγω ὑμᾶς δούλους I no longer call you slaves 15:15; cp. Ac 10:28; Rv 2:20. Pass. be called, named Mt 13:55; Hb 11:24. ὁ λεγόμενος the so-called (Epict. 4, 1, 51 οἱ βασιλεῖς λεγόμενοι; Socrat., Ep. 14, 7 ὁ λ. θάνατος) λεγόμενοι θεοί so-called gods 1 Cor 8:5 (Herm. Wr. 2, 14 the λεγόμενοι θεοί in contrast to μόνος ὁ θεός. Somewhat differently Jos., Ant. 12, 125 Ἀντίοχος ὁ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν θεὸς λεγόμενος). οἱ λεγόμενοι ἀκροβυστία ὑπὸ τῆς λ. περιτομῆς those who are called ‘the uncircumcised’ (i.e. gentiles) by the so-called circumcision (i.e. Jews) Eph 2:11. ὁ λεγόμενος (B-D-F §412, 2; Rob. 1107; cp. BGU 1117, 9 [13 B.C.]; PRyl 133, 11; 137, 19; 2 Macc 12:17; 14:6; 3 Macc 1:3; TestAbr B 13 p. 118, 14 [Stone p. 84]; TestJob 46:5; 47:1; Just., A I, 22, 1, D. 32, 1) who is called … Mt 1:16; 27:17; whose surname is (Appian, Liby. 49 §213 Ἄννων ὁ μέγας λεγόμενος; Jos., Ant. 13, 370, Vi. 4) 10:2; Col 4:11; by name Mt 9:9; 26:3, 14; 27:16; Mk 15:7; Lk 22:47; J 9:11.—Of things: of the name of a star Rv 8:11. Of place-names (BGU 326, 19 [II A.D.]; 2 Macc 9:2; 12:21) Mt 2:23; 26:36; J 4:5; 11:54; 19:13; Ac 3:2; 6:9; Hb 9:3. Of the local, vernacular name λ. Ἑβραϊστί J 5:2 v.l.; 19:17b.—In the transl. of foreign words (which) means: ὅ ἐστιν κρανίου τόπος λεγόμενος which means ‘Place of a Skull’ Mt 27:33b. Cp. also J 4:25; 11:16; 20:24; 21:2. Also ὸ̔ λέγεται 20:16. ὸ̔ λ. μεθερμηνευόμενον which, when translated, means 1:38. ἣ διερμηνευομένη λέγεται Ac 9:36.—Other exx. of the significance mean (Aeschyl. et al.) are Gal 4:1; 2 Cl 6:4; 8:6 Cp. 1bβ.—B. 1253f; 1257; 1277. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv. S. λόγος, ῥῆμα, λαλέω.
См. также в других словарях:
πραχθέντα — πράσσω pass through aor part pass neut nom/voc/acc pl πράσσω pass through aor part pass masc acc sg πρᾱχθέντα , πράσσω pass through aor part pass neut nom/voc/acc pl πρᾱχθέντα , πράσσω pass through aor part pass masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πραχθένθ' — πραχθέντα , πράσσω pass through aor part pass neut nom/voc/acc pl πραχθέντα , πράσσω pass through aor part pass masc acc sg πρᾱχθέντα , πράσσω pass through aor part pass neut nom/voc/acc pl πρᾱχθέντα , πράσσω pass through aor part pass masc acc … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πραχθέντ' — πραχθέντα , πράσσω pass through aor part pass neut nom/voc/acc pl πραχθέντα , πράσσω pass through aor part pass masc acc sg πρᾱχθέντα , πράσσω pass through aor part pass neut nom/voc/acc pl πρᾱχθέντα , πράσσω pass through aor part pass masc acc … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
άκτα — Εκκλησιαστικά κείμενα της Δυτ. Εκκλησίας στα οποία περιγράφονται όλα τα γεγονότα τα σχετικά με τη ζωή, τη δράση και τα μαρτύρια των αγίων. Ο όρος προέρχεται από τη λατινική λέξη acta που σημαίνει πράξεις. Acta Sanctorum (Πράξεις αγίων). Τεράστια… … Dictionary of Greek
θαυμαστός — ή, ό (AM θαυμαστός, Μ και θαμαστός, Α ιων. τ. θωμαστός, ή, όν) [θαυμάζω] αυτός που προκαλεί τον θαυμασμό, αξιοθαύμαστος, θαυμάσιος, εξαίρετος (α. «κατορθώματά τε θαυμαστὰ πραχθέντα ἔξ ἐκείνων», Διγεν.Ακρ. β. «ἔργα μεγάλα τε καὶ θωμαστά», Ηρόδ. γ … Dictionary of Greek
παρεκτίθημι — Α [εκτίθημι] 1. εκθέτω, αφηγούμαι κάτι λεπτομερώς («παρεκτίθημι τὰ πραχθέντα ὅπως γέγονε», Ενάπ.) 2. παθ. παρεκτίθεμαι α) εκθέτω κρυφά το παιδί μου β) θέτω κατά μέρος, παρασιωπώ, υποκρύπτω … Dictionary of Greek
πράττω — ΝΜΑ, πράσσω ΜΑ, ιων. τ. πρήττω, ιων. επικ. τ. πρήσσω, κρητ. τ. πράδδω, Α 1. εκτελώ, διενεργώ, κάνω (α. «έπραξε το καθήκον του» β. «οἱ μὲν δὴ ταῡτ ἔπραξάν τε καὶ ἔλεξαν», Ξεν. γ. «τοῡ πράττειν πάντα, Δέσποτα, τὰ τῆς οἰκείας γνώμης», Πρόδρ.) 2. (το … Dictionary of Greek